تنبیه زنان در قرآن

یکی از شبهاتی که دشمنان دین علیه قرآن وارد می‌کنند این است که قرآن به مردان اجازه داده تا زنانشان را کتک بزنند:

وَ اللاَّتی‏ تَخافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فِی الْمَضاجِعِ وَ اضْرِبُوهُنَ‏ فَإِنْ أَطَعْنَکُمْ فَلا تَبْغُوا عَلَیْهِنَّ سَبیلاً إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلِیًّا کَبیراً [سوره نساء/ 34]؛ و (امّا) آن دسته از زنان را که از سرکشى و مخالفتشان بیم دارید، پند و اندرز دهید! (و اگر مؤثر واقع نشد)، در بستر از آنها دورى نمایید! و (اگر هیچ راهى جز شدت عمل، براى وادار کردن آنها به انجام وظایفشان نبود)، آنها را تنبیه کنید! و اگر از شما پیروى کردند، راهى براى تعدّى بر آنها نجویید! (بدانید) خداوند، بلندمرتبه و بزرگ است. (و قدرت او، بالاترین قدرتهاست.)

پاسخ:

اولاً این دستور درباره همه زنان نیست بلکه تنها در مورد زنان ناشزه است، زنانی که وظایف خود را انجام ندهند، اسرار شوهر را حفظ نکنند، حقوق همسر را ادا نکنند و در مقابل همسر، تمکین نکرده باشند؛ و این ویژگی‌ها شامل زنان صالحه نخواهد شد.

ثانیاً: تنبیه بدنی این زنان هم در آخرین مرحله است: ابتدا باید او را نصیحت کند، سپس در بسترش از او کناره بگیرد (حتی نباید بسترش را از زنش جدا کند بلکه در همان بستر از او کناره بگیرد) اگر هیچ‌کدام جوابگو نبود در مرحله بعد نوبت به تنبیه بدنی می‌رسد.

ثالثاً: این تنبیه باید طبق موازین اسلام باشد، یعنی طوری باشد که اثر سرخی یا کبودی، روی بدن زن باقی نماند،

رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) فرمود: کتک زدن شما نباید به نحوى باشد که اثر آن در جسم زن نمودى داشته باشد، یا کتک نشانه خودنمایى و اظهار قدرت مرد باشد که زهره‌چشمی بگیرد. [تفسیر نور، ‏2: 62]

و امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: نشوز زن آن است که در فراش (هم‏بستر شدن) از شوهر تبعیت نکند و مقصود از «اضْرِبُوهُنَّ»، زدن با چوب مسواک و شبیه آن است، زدنى که از روى رفق و دوستى باشد. [من‏لایحضره‏الفقیه، 3: 521]

رابعاً: این مجازات فقط درباره زنان نیست بلکه اگر شوهر هم حقوق زن را رعایت نکند باید مجازات شود و این مجازات هم توسط حاکم شرع صورت می‌گیرد. [تفسیر نمونه، ج‏3، ص: 371]

بی‌میلی به همسران شایسته

اتفاق تلخی که سال‌هاست گریبان گیر خانواده‌های جوان شده این است که با جلوه‌گری‌ها و بی‌حیایی‌های عده‌ای از زنان در میان جامعه، برخی مردان دچار بلای «مقایسه گری» می‌شوند و همسر خود را با زنان بی‌حجاب خیابانی مقایسه می‌کند و همین مقایسه‌های منفی باعث دل‌زدگی از همسر می‌شود، اسلام علاوه بر اینکه به مردان دستور داده نگاه خود را حفظ کنند [سوره نور / 30] بعدازاین دل‌زدگی به مردان فرموده است که:

«فَإِنْ کَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسى‏ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَ یَجْعَلَ اللَّهُ فِیهِ خَیْراً کَثِیراً [نساء/ 19]؛ و اگر از آن‌ها، به جهتى کراهت داشتید، فوراً تصمیم به جدایى نگیرید، چه‌بسا چیزى خوشایند شما نباشد و خداوند خیر فراوانى در آن قرار مى‏دهد.»

تفسیر نمونه ذیل این آیه توضیح می‌دهد: «بسیار مى‏شود که همسران درباره یکدیگر گرفتار سوءظن‌های بی‌دلیل و حب و بغض‏هاى بی‌جهت مى‏گردند و قضاوت‌های آن‌ها در این حال غالباً نادرست است تا آنجا که خوبى‏ها در نظرشان بدى و بدى‏ها در نظرشان خوبى جلوه مى‏کند، ولى با گذشت زمان و مدارا کردن، تدریجاً حقایق آشکار مى‏شود. ضمناً باید توجه داشت تعبیر به خیر کثیر که در آیه به همسرانى که مدارا مى‏کنند نوید داده‌شده مفهوم وسیعى دارد که یکى از مصادیق روشن آن فرزندان صالح و بالیاقت و ارزشمند است.» [تفسیر نمونه، ج‏3، ص: 321]

 

 

حفاظت از حقوق شوهر

در آئین مقدس اسلام، زن و شوهر در قبال یکدیگر وظایفی دارند که با انجام صحیح آن وظایف، دوام زندگی تضمین می‌شود، قرآن کریم یکی از وظایف مهم زنان را حفظ حقوق شوهر معرفی می‌کند :

«فَالصَّالِحاتُ قانِتاتٌ حافِظاتٌ لِلْغَیْبِ بِما حَفِظَ اللَّهُ‏ ... [سوره نساء / 34]؛ و زنان صالح، زنانى هستند که متواضع‌اند، و در غیاب (همسر خود،) اسرار و حقوق او را، در مقابل حقوقى که خدا براى آنان قرار داده، حفظ مى‏کنند.»

 این آیه کریمه زنان را دو گروه می‌کند: «صالحات» یعنی زنانی که شایسته‌اند و حقوق شوهران خود را رعایت می‌کنند؛ «زنان ناشزه» یعنی زنانی که حق همسر خود را ادا نمی‌کنند و بنیان خانواده را سست می‌کنند.

استاد قرائتی می‌فرماید این حفظ حقوق دو معنا دارد: یکی اینکه زنان آن حقوقی را از شوهران خود حفظ کنند که خدا هم خواستار حفظ آن‌هاست، دوم اینکه همان‌گونه که خدا به مردان دستور داده حقوق زنان را حفظ کنند در قبال آن به زنان هم‌چنین دستوری داده است. (تفسیر نور، ج‏2، 62)   بر خی تصور می‌کنند که فرمان‌برداری زن از شوهر خود ممکن است نشانه ذلت او باشد! درحالی‌که قرآن به‌صراحت از واژه «صالحات» استفاده کرده که نشانه ارزش و مقام زنان نزد خداوند و شوهر اوست و حفظ این حقوق را از نشانه‌های زنان صالح و شایسته می‌داند، یعنی رازدارى، حفظ مال و آبرو، ناموس شوهر و اسرار شوهر، چه زمانی که شوهرش حضورداشته باشد چه زمانی که غایب باشد این وظیفه زن یکسان خواهد بود. البته مردان هم در عوض این از سوی خداوند وظایفی دارند که موظف به رعایت آن هستند، مانند حق‌شناسی، احترام، نفقه و ... (تفسیر نمونه، ج‏3،372  )  

 

 

زن و مرد هر دو مسئول‌اند

یکی از اسبابی که موجب تحکیم نظام خانواده می‌شود، حس مسئولیت‌پذیری مرد و زن خانواده است، دامنه این مسئولیت تنها منحصر به امور دنیایی نیست بلکه آن‌ها موظف‌اند حتی در امور معنوی و آخرتی هم این مسئولیت را حفظ کنند، خداوند می‌فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلیکُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَة [سوره تحریم / 6]؛ اى کسانى که ایمان آورده‏ اید خود و خانواده خویش را از آتشى که هیزم آن انسان‌ها و سنگ‌هاست نگه‌دارید.»

اما شیوه حفظ خانواده را از زبان مبارک امام صادق (علیه‌السلام) بشنویم که فرمود: «آنان را به فرموده خدا فرمان بده و از گناهان نهى کن. اگر فرمانت را پذیرا شدند، جان آنان را از آتش رهانیده‏ اى و اگر فرمانت را زیر پا نهادند، وظیفه‏ات را ادا کرده‏ اى. [گزیده کافى، ج‏4، ص: 236]

حال باید دید آیا این مسئولیت تنها وظیفه مردان است یا زنان هم مشمول این دستور الهی می‌شوند؟

پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) فرمودند: أَلَا کُلُّکُمْ‏ رَاعٍ‏ وَ کُلُّکُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِیَّتِهِ ...وَ الرَّجُلُ رَاعٍ عَلَى أَهْلِ بَیْتِهِ وَ هُوَ مَسْئُولٌ عَنْهُمْ فَالْمَرْأَةُ رَاعِیَةٌ عَلَى أَهْلِ بَیْتِ بَعْلِهَا وَ وُلْدِهِ وَ هِیَ مَسْئُولَةٌ عَنْهُم‏،‏

همه شما نسبت به زیردست خود مسئول هستید. مرد، مسئول خانواده‏ اش، زن مسئول شوهر و فرزندش است.»[مجموعه ورام، ج 1، ص 6]

 

همسر مناسب مایه آرامش است

جامعه امروزه علاوه بر تنش‌های روانی، سال‌هاست دچار معضلات اقتصادی نیز هست و این مشکلات بیرون از محیط خانواده، مردان را به‌شدت دچار فشارهای عصبی می‌کند، در چنین شرایطی تنها محیط خانه قادر خواهد بود آرامش را به مردان بازگرداند، اسلام به این نکته توجه دارد و از زنان مسلمان انتظار دارد موجبات آرامش و شادی را در محیط خانه برای همسرانشان فراهم آورند و در نبود همسر، از اموال و آبروی آنان محفاظت کنند،

امام رضا (علیه‌السلام) فرمودند: «ما أفاد عبد فائدة خیرا من زوجة صالحة إذا رآها سرّته و إذا غاب عنها حفظته فی نفسها و ماله؛

بنده مؤمن سودى به چنگ نمى‏ آورد که از همسر شایسته بهتر باشد: همسرى که چون شوهرش به خانه درآید، مایه مسرت او باشد و چون از حضور او غایب شود، مال و ناموس‏ شوهر را نگهبان باشد.» [گزیده کافى، ج‏5، ص: 5] همراهی زنان با مردان در دو امر آرامش و حفظ آبرو، در این روایت موردتوجه قرارگرفته که این دو امر در تداوم و زیبایی محیط گرم خانواده اثر فوق‌العاده‌ای دارد.

 

 

آیه نور و بارگاه ائمه علیهم السلام

«اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَوةٍ فِیهَا مِصْبَاح...[نور/ 35]؛ خداوند نور آسمانها و زمین است؛ مثل نور خداوند همانند چراغدانى است که در آن چراغى (پر فروغ) باشد،...»

خداوند در این آیه وجود خود را به نوری تشبیه فرموده است که در مشعل قرارگرفته است، در آیه بعد مکان و جایگاه این مشعل نور را مشخص کرده است: «فىِ بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَ یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَ الاَْصَالِ [نور / 36]؛ این چراغ پرفروغ در خانه ‏هایى قرار دارد که خداوند اذن فرموده دیوارهاى آن را بالا برند (تا از دستبرد شیاطین و هوس‌بازان در امان باشد)؛ خانه‏ هایى که نام خدا در آن‌ها برده مى ‏شود و صبح و شام در آن‌ها تسبیح او مى‏ گویند.»

اما منظور از این بیوت و خانه‏ ها چیست؟

در ادامه آیه چند ویژگی بیان‌شده که مقصود را برای ما روشن می‌سازد: در این خانه ‏ها هر صبح و شام تسبیح خدا مى ‏گویند و ساکنان آن از یاد خدا غافل نمی‌شوند و از روز قیامت هراس دارند. این ویژگی‌ها نشان مى‏دهد که این بیوت علاوه بر مساجد (که مصداق بارز این بیوت هستند) خانه‏ هاى انبیاء و اولیا را نیز شامل می‌شود. امام باقر (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «هى بیوت الانبیاء و بیت على منها؛ این آیه اشاره به خانه پیامبران است و خانه على نیز از این زمره محسوب مى‏شود.» [نور الثقلین: 3 / 607]

تفسیر درالمنثور که از تفاسیر معتبر اهل تسنن است حدیثی از پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) نقل کرده است که آن حضرت، این بیوت را خانه علی و فاطمه معرفی فرموده است: «‏ قرأ رسول‌الله صلی‌الله علیه و سلم هذه الآیة فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ‏ فقام الیه رجل فقال اى بیوت هذه یا رسول الله قال بیوت الأنبیاء فقام الیه أبوبکر فقال یا رسول الله هذا البیت منها لبیت علی و فاطمة قال نعم من أفاضلها؛

پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) مشغول قرائت این ایه بودند که مردی منظور چه بیوتى است؟ فرمود بیوت الانبیاء است، ابوبکر پرسید این خانه (اشاره به خانه فاطمه و على کرد) نیز از آن جمله است؟ پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) فرمودند: بله این خانه از برترین آن‌هاست.» [الدر المنثور، ج‏5، ص: 51]

مقصود از رفع در این آیه هم همان‌طور که از تفاسیر فهمیده می‌شود، هم‌ارتفاع دیوارهای آن و هم احترام و بزرگداشت آن‌هاست؛ و خدا اذن داده است که به این آثار، از دیده تعظیم و تکریم نگریسته شود و از ویرانی و آلودگی صیانت گردد.

درنتیجه: با مقدمات فوق معلوم می‌شود که ساخت بارگاه و گنبد برای انبیاء و اولیاء الهی نه‌تنها شرک محسوب نمی‌شود بلکه دستور اکید خداوند مبنی بر احترام صاحبان آن است.

یاد خدا و آرامش

اعتماد به خداوند

هدف تربیتی در داستان‌های قرآن

قرآن کریم برخلاف تورات و انجیل، در بیان داستان‌ها نیز هدف تربیتی دارد، مثلاً در قصه بنی‌اسرائیل در آیات 40 تا 61 سوره بقره، قبل از بیان داستان هدف تربیتی را ذکر فرموده است، اما تورات و انجیل فقط به ذکر داستان اکتفا می‌کنند.

ادامه مطلب...

http://www.adyannet.com/fa/news/23248

شبهه قبض روح انسان توسط خداوند

مسیحیان با استناد به آیات سوره‌های سجده/11، زمر/42 و محمد/27، ادعا کرده‌اند که این سه آیه باهم اختلاف دارند! اما ادعای باطل آن‌ها با اندکی دقت و مطالعه کاملاً برطرف می‌شود، زیرا هرکدام از این آیات متعلق به بخشی از فرمان‌های خداوند است.

شبهه و پاسخ شبهه را در لینک زیر ببینید:

http://www.adyannet.com/fa/news/23283

بجاى انجیل و تورات و زبور

حدیثى از رسول اکرم مشهور است که فرموده :

بمن بجاى تورات «سبع طوال»  و بجاى انجیل «مثانى» و بجاى زبور «مئین» داده شد و با «مفصّل» (بر همه آنها) برترى یافتیم.

1- سبع طوال

هفت سوره طولانى قرآن است که چون طولانى‏ترین سوره‏ها هستند بدین نام خوانده شده‏اند و آنها: بقره، آل عمران، نساء، مائده، انعام، اعراف و انفال با توبه‏اند چون دو سوره با هم‏اند بآنها «قرینتین» میگویند و لذا فاصله آنها بسم اللَّه الرحمن الرحیم نیست.

2- مثانى

سوره‏هاى پس از هفت سوره طولانى «مثانى» اند که اول آنها سوره یونس و آخرشان سوره «نحل» است. سبب اینکه بآنها «مثانى» گفته‏اند این است که آنها بدنبال سوره‏هاى طولانى آمده‏اند و از کلمه «ثنّت» یعنى دنبال کرده آمده است.

3- مئین (صد تایی)

سوره‏هایى هستند که در حدود 100 آیه دارند خواه چند آیه بیشتر و یا کمتر و آنها هفت سوره‏اند از سوره بنى اسرائیل تا سوره مؤمنون.

4- مفصل

مفصل، سوره‏هاى کوچک پس از حم ها هستند تا آخر قرآن و علت اینکه بآنها مفصل گفته‏اند اینست که فاصله بین سوره‏ها با بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ زیاد است.

    [   ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‏1، ص: 26]

اشعار حافظ و قرآن کریم!!

شبهه قرآنی:

قرآن از مردم دعوت مى‌کند که شبیه قرآن را بیاورند: (أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِّثْلِهِ ...
«مى‌گویند این قرآن را به دروغ ساخته بگو اگر راست مى‌گویید "ده سوره" مانند آن بیاورید و غیر از خدا هر که را مى‌توانید فرا خوانید…».
 در حالیکه :
نوشته‌هایى به زیبایى قرآن در جهان حاضر وجود دارد از جمله شعر حافظ و مولوی و ... یا اینکه سوره هایی نظیر قرآن نیز ساخته شده است
  رفع شبهه:
مقایسه  اشعار "حافظ و مولوی و ... با قرآن بسیار مضحک است، این اشعار ربطى به آیات قرآن ندارند
  قرآن با صراحت مى‌گوید: مثل یک سوره از قرآن، یعنى کلام "عربى فصیح" در حدّ فصاحت و بلاغت قرآن و محتواى عالى الهى آن.

این اشکال درست به این مى‌ماند کسى بگوید :
عطرى دارم و کسى نمى‌تواند مانند آن را بیاورد کسى در مقابل او بگوید من انگورى بهتر از آن مى‌آورم این دو چه ارتباطى با هم دارند؟!
بعضى از شعراى تواناى بعد از حافظ اشعارى همانند او آورده‌اند هر چند او در مجموع پیش‌کسوت است.
  سوره هایی که ساخته شده است هم همین وضعیت را دارند:
  1- اولاً سوره های ساختگی بخش بسیار زیادی از آن از قرآن کپی شده است
  2- ثانیا با تغییر همان کلمات قرآنی، فصاحت و بلاغت و اعجاز در سوره های ساختگی به هیچ وجه یافت نمیشود!
  **تحدی قرآن کریم از همان زمان نزول قرآن شروع شد و هزاران دانشمند توانای عرب و غیر عرب سعی کردند مانند قرآن را بنویسند اما تا کنون کسی موفق نشده و طبق وعده قرآن کسی هم موفق به این کار نخواهد شد:
✳️ « الحجر : 9   إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ ؛ ما قرآن را نازل کردیم و ما بطور قطع نگهدار آنیم.»‏ *

جمع و تحریف قرآن

کشیش ساسان توسلی ادعا می‌کند که: «قسمت زیادی از قرآن قبل از جمع‌آوری از بین رفته است.» [1]
دلیل این ادعا:

فصلی به نام جمع القرآن در کتاب صحیح بخاری، به آن اشاره‌کرده است و در زمان جنگ اسلام با ارمنستان نیز مسلمین از خلیفه سوم درخواست می‌کنند قرآن را جمع آوری کند.
لطفا : پاسخ را در این لینک دنبال بفرمایید:

http://www.adyannet.com/fa/news/20358

ولایت در قرآن

انَّ الْابْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُوراً* عَیْناً یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجّرُونَهَا تَفْجِیراً*....

«سوره انسان (دهر)/ 5 تا 10»

ترجمه:

«به یقین ابرار (و نیکان) از جامى مى‏ نوشند که با عطر خوشى آمیخته است، از چشمه‏اى که بندگان خاصّ خدا از آن مى‏ نوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مى‏سازند. آن‏ها به نذر خود وفا مى‏ کنند، و از روزى که شرّ و عذابش گسترده است مى ‏ترسند، و غذاى (خود) را با این که به آن علاقه (و نیاز) دارند، به «مسکین» و «یتیم» و «اسیر» مى‏ دهند. (و مى‏ گویند:) ما شما را به خاطر خدا اطعام مى‏ کنیم، و هیچ پاداش و سپاسى از شما نمى‏ خواهیم. ما از پروردگارمان خائفیم، در آن روزى که عبوس و سخت است.»

 

یکى از فضایل مهمّ و عبرت‏آموز حضرت على (ع)، بلکه از فضایل اهلبیت عصمت و طهارت علیهم السلام، در آیات سوره انسان مطرح شده است. 18 آیه از 31 آیه این سوره، پیرامون این فضیلت بى‏نظیر سخن مى‏گوید. بخشى از آیات هیجده‏گانه فوق، پیرامون اصل ماجرا سخن مى‏گوید و چهارده آیه دیگر در مورد جزاء و پاداش عمل بزرگ آن خانواده گرانقدر بحث مى‏کند. [آیات ولایت در قرآن – آیت الله مکارم/213   ]

 

کتاب‏هاى فراوانى شأن نزول آیات مورد بحث را مطرح کرده‏اند. مرحوم علّامه امینى در الغدیر شأن نزولى را از 34 کتاب از کتب اهل سنّت «1»، و مرحوم قاضى نوراللَّه شوشترى از 36 کتاب از کتاب‏هاى آنان این مطلب را نقل کرده است. «2» بنابراین شأن نزولى که مى‏آید در سرحدّ تواتر است.

منابع اهل تسنن که این شأن نزول را بیان کرده اند:

 [1].   الغدیر، جلد 3، صفحه 107- به ده مورد از کتاب‏های اهل تسنن که الغدیر شأن نزول فوق را از آن‏ها نقل کرده، توجّه کنید:

1. نوادر الاصول، صفحه 64؛

2. العقد الفرید، جلد 3، صفحه 42؛

3. الکشف و البیان، صفحه 427- 307؛

4. مناقب خوارزمى، صفحه 180؛

 5. مطالب السّئول، صفحه 31؛

 6. نورالابصار، صفحه 14- 12؛

 7. فتح القدیر، جلد 5، صفحه 338؛

 8. روح البیان، جلد 10، صفحه 268؛

 9. الاصابة، جلد 4، صفحه 387؛

 10. الدّرّ المنثور، جلد 6، صفحه 299.

[2]. احقاق الحق، جلد 3، صفحه 157، به بعد- ده مورد از کتاب‏هایى که احقاق الحق شأن نزول فوق را ازآن‏ها نقل کرده، به شرح زیر است:

 1. کشّاف زمخشری، جلد 4، صفحه 169؛

 2. اسباب النّزول، صفحه 331؛

 3. معالم التّنزیل، جلد 7، صفحه 159؛

 4. التّفسیر الکبیر فخر رازی، جلد 3، صفحه 243؛

 5. تذکرة ابن الجوزى، صفحه 322؛

 6. کفایة الطّالب، صفحه 201؛

 7. تفسیر قرطبى، جلد 19، صفحه 129؛

 8. ذخایر العقبى، صفحه 102؛

9. شرح نهج البلاغه ابن ابى‏الحدید، جلد اوّل، صفحه 7؛

10. تفسیر نیشابورى، جلد 29، صفحه 5112.

 

 

اعجاز علمی قرآن 2

                   زوجیّت اشیاء:
در آیات متعددى از قرآن به زوجیت میوه‏ها و گیاهان و انسان‏ها اشاره شده است (رعد / 2 و شعراء / 7 و یس / 36 و همین مضمون در حج / 5 و لقمان / 10 و ق / 7 و طه / 53 و اعراف / 189) و در برخى آیات به زوجیت چیزهایى اشاره مى‏کند که انسان اطلاعى از آن ندارد (یس / 36)

و در برخى آیات سخن از زوجیّت همه موجودات است

(وَمِن کُلِّ شَیْ‏ءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّمْ تَذَکَّرُونَ( (ذاریات / 49)
واژه «زوج» در عالم حیوانات به نر و ماده گفته مى‏ شود و در غیر حیوانات به هر کدام از دو چیزى که "قرینه" یکدیگر است گفته مى‏شود و به چیزهاى "مقارن" مشابه و "متضاد" نیز اطلاق مى ‏شود.

از این رو برخى واژه زوج را در مورد ذرات درون اتم (الکترون و پروتون) و نیروهاى مثبت و منفى به کار برده‏اند.
بسیارى از مفسران و صاحب‌نظران با شگفتى، آیات فوق را از اشارات علمى قرآن به مسأله زوجیت گیاهان و زوجیّت عام موجودات دانسته‏ اند.

مردم عصر نزول قرآن از زوجیّت همه گیاهان اطلاع نداشتند. ولى قرآن نه تنها به این مطلب اشاره کرد. (رعد / 3، شعراء / 7 و...) بلکه به زوجیّت همه موجودات اشاره کرد (ذاریات / 49) که تا قرن اخیر کسى از آن اطلاع نداشت.
بنابراین اشاره علمى قرآن به زوجیت گیاهان و زوجیت عام موجودات نوعى رازگویى قرآن است که حکایت از اعجاز علمى این کتاب مقدس دارد.
البته برخى از محققان برآنند که هر چند اشارات علمى قرآن در این موارد مى‏تواند اعجاز علمى بشمار آید اما تطبیق آیه (ذاریات / 49) با مواردى همچون الکترون‏ها، پروتون‏ها و کوارک‏ها قطعى نیست و حداکثر این موارد ممکن است از مصادیق آیه مذکور بشمار آید.