معجزه پیامبر در عید غدیر

 

طبق نظر مفسران شیعه(۱) و سنی(۲) در روز غدیر در اتفاقی عجیب و معجزه ای از پیامبر اکرم (ص) رخ داده است:

در ذیل این آیه نوشته اند: «سأل سائل بعذاب واقع. للکافرین لیس له دافع»( سوره معارج، آیات ۱ و ۲) که به آیات عذاب مشهورند.

 

 پس از آنکه پیامبر مسأله ولایت علی (ع) را به مردم اعلام کرد نعمان بن حارث فهری با حالت اعتراض نزد پیامبر آمد و گفت: ما را به توحید و قبول رسالتت و انجام جهاد و حج و روزه و نماز و زکات امر کردی. ما هم قبول کردیم. اما به این مقدار راضی نشدی تا اینکه این جوان را(علی علیه السلام) منصوب کردی و او را ولی ما قرار دادی.

آیا این اعلام ولایت از ناحیه خودت بوده، یا از سوی خدا؟ وقتی پیامبر به او فرمود که از ناحیه خداوند است، با حالت انکار از خداوند خواست که اگر این حکم از جانب اوست، سنگی از آسمان بر سرش فرود آید.

در این هنگام سنگی از آسمان بر سرش فرود آمد و او را درجا کشت و این آیه نازل شد.(3)

 

📚پا نویس:

(۱) طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۳، ص۴۳۵، ۵۸۸؛ طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۵، ص۱۹۳-۱۹۴.

(۲) واحدی، أسباب النزول، ۱۹۹۱م، ص۱۳۹؛ حاکم الحسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۲۰۰، ۲۴۹.

 (3) طبرسی، ج۱۰، ص۵۳۰؛ قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۳۶۴ق، ج۱۹، ص۲۷۸؛ ثعلبی، الکشف و البیان عن تفسیر القرآن، ۱۴۲۲ق، ج۱۰، ص۳۵.

 

قابل توجه برادران اهل تسنن!!!!

 

 

 

عید غدیر خم عامل وحدت مسلمین

 

 

 

فرمایشات مقام معظم رهبری در عید غدیر خم سال 88:

 

قضیه‌ی امامت و ولایت یک قضیه‌ی الهی است. این جور نیست که پیغمبر اکرم با محاسبه‌ی شخصی خود، امیرالمؤمنین را انتخاب کرده باشد؛

اگرچه همه‌ی محاسبات شخصی هم هر کسی را به همین نتیجه میرساند که جانشین پیغمبر علی است؛ اما اقدام پیغمبر، یک اقدام الهی بود.

 از اوائل بعثت، آن وقتی که پیغمبر اکرم خود را در مکه بر قبائل گوناگون عرب عرضه کرد، اسلام را بر آنها عرضه کرد  به این قبیله رفت، به آن قبیله رفت، رئیس یکی از قبائل که در تاریخ مشخص شده است - اینها جزو مسلّمات تاریخ است ومسئله‌ی شیعه و سنی در بیان این وقایع نقشی ندارد؛ خود برادران اهل سنت این را نقل کرده‌اند - به پیغمبر عرض کرد که ما حاضریم دسته‌جمعی به اسلام ایمان بیاوریم، به یک شرط؛ آن شرط این است که بعد از تو، این کار در اختیار ما باشد؛ رئیس قبیله‌ی ما بشود جانشین تو. در تاریخ دارد که پیغمبر در پاسخ این شخص فرمود: نه، «هذا امر سماوىّ»؛ این یک مطلبی است که در اختیار من نیست؛ این آسمانی است، در اختیار خداست. آنها هم ایمان نیاوردند و رفتند. پس مسئله‌ی خلافت پیغمبر بر اساس وحی الهی است؛ بر اساس اراده‌ی پروردگار است، دست پیغمبر هم نبود.

.

.

.

حادثه‌ی غدیر به نگاه مرحوم علامه‌ی امینی (رضوان اللَّه تعالیعلیه) صاحب کتاب الغدیر و بعد در نگاه مرحوم شهید مطهری (رضوان اللَّه علیه) وسیله‌ی وحدت امت اسلامی است. گمان نکنند بعضی که حادثه‌ی غدیر مایه‌ی اختلاف است؛ نه. امروز ببینید که بیش از همیشه - در گذشته هم بوده است - شیعه را متهم میکنند. ببینند مسئله‌ی تشیع برآمده‌ی از یک اعتقاد صحیحِ سالمِ خالصِ نسبت به وحی الهی است - این است معنای تشیع - اعتقاد به ارزشهاست، اعتقاد به معیارهاست، ملاک قرار دادن معیارهائی است که قرآن آنها را ملاک قرار داده است. حالا یک مشت یاوه‌گوی هرزه‌گو در گوشه و کنار دنیای اسلام شیعه را متهم کنند به آن چیزی که شیعه فرسنگها از آنها دور است؛ مسئله‌ی ساختگی بودن و جعلی بودن و بعداً به وجود آمدن و سیاسی بودن و این حرفها را پیش بیاورند! نه، مسئله‌ی غدیر خط بطلان میکشد بر همه‌ی اینها.

غدیر خم در منابع اهل تسنن

 

 

 

---

عسقلانی از بزرگان اهل تسنن بوده و مورد اعتماد همه آنهاست.

روایت را هم معتبر میدانند...

پس علت تعلل برادران اهل تسنن چیست؟؟ 

---

 

بیعت ابوبکر و عمر با امیرالمومنین

 

 

 

امیر الصنعانی میگوید:  

عمر بن  خطاب و  ابوبکر با امیرمؤمنان علیه السلام در  غدیر بیعت کردند. عمر آن حضرت را «مولای» خود می‌دانست.

 

📝 بنابر نقل دارقطنی از سعد بن أبی وقاص ، ابوبکر و عمر در آن روز گفتند:

«پسر ابو طالب! تو از الآن مولای هر مرد و زن مؤمن شدی»

 و همچنین نقل کرده که به عمر گفته شد: «تو با پسر ابو طالب برخوردی می‌کنی که با دیگر اصحاب نمی‌کنی» گفت: «زیرا او مولای من است»…

📚التنویر شرح الجامع الصغیر  ج۱۰ ص۳۸۷

 

👈از نظر مصنف: این روایت متواتر است.

 

بسیار روشن است که کلمه «مولی» نمی‌تواند در این جا به معنای دوست باشد؛ چون طبق دیدگاه اهل سنت، تمام  صحابه با همدیگر دوست بودند؛ بنابراین «مولی» در این جا باید معنای دیگری بدهد که ویژه امیرمؤمنان علیه السلام است. بله او مولای هر مرد و زن مؤمنی است…

 

لجبازی اهل تسنن

 

 

 

 

 

***عید غدیر خم مبارک**

 

 

گواهی ابوبکرو عمر، بر ولایت علی (علیه‌السلام)

حدیث غدیر تنها یکی از هزاران دلیل قاطع شیعه بر ولایت امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) است که پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) سه مرتبه فرمودند:

«مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ... هر کس من سرپرست و مولاى او هستم على مولاى او است. خداوندا کسانى که على را دوست دارند، دوست بدار؛ و کسانى که او را دشمن بدارند دشمن‌دار.» [1]

 متأسفانه برخی کوته‌فکران سعی اصرار دارند که کلمه مولی را به معنای سرپرست نیست بلکه به معنای دوستی است!

شواهد بسیار زیادی این ادعای غلط را رد می‌کند، مثلاً اقرار «ابوبکر و عمر» و گروه زیادی از یاران پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) که بعد از خطبه غدیر همگى به حضرت على (علیه‌السلام) با این الفاظ تبریک گفتند:

 هَنیئاً یَابْنَ ابیطالِب أَصْبَحْتَ و أَمْسَیْتَ مَوْلاىَ وَ مَوْلى‏ کُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ؛

 «گوارا باد بر تو اى فرزند ابیطالب،‌ صبح کردى و شام کردى درحالی‌که مولاى من و مولاى هر مرد و زن باایمان هستى» [2]

مگر دوستی مؤمنین با علی (علیه‌السلام) چقدر اهمیت داشت که در آن روز گرم و پر از خستگی، هزاران نفر یک‌به‌یک به ایشان تبریک می‌گفتند.

 محبت و دوستی مؤمنین موضوع تازه‌ای نبود که نیازمند این‌همه تبریک باشد، بارها و بارها در قرآن به این مطلب دستور داده‌شده بود.

 پی‌نوشت:
[1]. منابع فراوانی از اهل تسنن ازجمله تاریخ بخارى؛ ج 4، ص 193.
[2]. مسندِ احمد حنبل، 4: 281 - به طبق نقل فضائل الخمسة، 1: 432.