همسر مناسب مایه آرامش است

جامعه امروزه علاوه بر تنش‌های روانی، سال‌هاست دچار معضلات اقتصادی نیز هست و این مشکلات بیرون از محیط خانواده، مردان را به‌شدت دچار فشارهای عصبی می‌کند، در چنین شرایطی تنها محیط خانه قادر خواهد بود آرامش را به مردان بازگرداند، اسلام به این نکته توجه دارد و از زنان مسلمان انتظار دارد موجبات آرامش و شادی را در محیط خانه برای همسرانشان فراهم آورند و در نبود همسر، از اموال و آبروی آنان محفاظت کنند،

امام رضا (علیه‌السلام) فرمودند: «ما أفاد عبد فائدة خیرا من زوجة صالحة إذا رآها سرّته و إذا غاب عنها حفظته فی نفسها و ماله؛

بنده مؤمن سودى به چنگ نمى‏ آورد که از همسر شایسته بهتر باشد: همسرى که چون شوهرش به خانه درآید، مایه مسرت او باشد و چون از حضور او غایب شود، مال و ناموس‏ شوهر را نگهبان باشد.» [گزیده کافى، ج‏5، ص: 5] همراهی زنان با مردان در دو امر آرامش و حفظ آبرو، در این روایت موردتوجه قرارگرفته که این دو امر در تداوم و زیبایی محیط گرم خانواده اثر فوق‌العاده‌ای دارد.

 

 

خوش‌رفتاری با همسر

ازجمله دلایل متعددی که موجب جدایی میان همسران و فروپاشی خانواده شده، بداخلاقی همسران نسبت به یکدیگر است، زنان با توجه به روحیه خاصشان نیاز بیشتری به محبت دارند، به همین علت دین مبین اسلام از طریق آیات و روایات فراوان، مخصوصاً به مردان دستور می‌دهد تا نسبت به همسران خود خوش‌رفتار باشند تا سرانجام زندگی‌شان به طلاق نکشد، مرد، سنگ‏زیرین آسیاى زندگى است، خداوند مردان را مخاطب قرار داده و به آنان دستور می‌دهد که با خوش‌رفتاری، بر سختى‏ها شکیبا باشد: «وَ عاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ‏ [نساء/ 19]؛ و با زنان خود، بطور شایسته رفتار کنید.» امام جعفر صادق (علیه‌السلام) نیز برای مردان خوشرفتار دعای خیر می‌کند: «رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً أَحْسَنَ فِیمَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ زَوْجَتِهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ مَلَّکَهُ نَاصِیَتَهَا وَ جَعَلَهُ الْقَیِّمَ عَلَیْهَا. خداى رحمت کند بنده‏اى را که رابطه میان خود و زنش را نیکو سازد، که خداوند عزوجل سرنوشت زن را به دست او داده و مرد را قیم و اختیاردار زن نموده است.» [من لایحضره‏الفقیه، ج 3، ص 443]

 

 

 

 

یوحنا و توصیف خدای مسیحیان

حدیث زیبا 9

خدایی عجیب در کتاب مسیحیان!

در انجیل آمده که یوحنا تحت تأثیر روح خدا قرار گرفته و حوادثی مربوط به وقایع آینده را به چشم می‌بیند، در این نوشتار حضرت مسیح(علیه‌السلام) که همان خدای مسیحیان باشد، به بره‌ای تشبیه می‌شود که هفت چشم و هفت شاخ دارد: «و دیدم بر دست راست تخت‌نشین، کتابی را که... مختوم به هفت مُهر است... و هیچکس نتوانست آن کتاب را باز کند... یکی از آن پیران به من می‌گوید، گریان مباش! اینک، آن شیری که از سبط یهودا و ریشه داود است، غالب آمده است تا کتاب و هفت مُهرش را بگشاید. دیدم برّه‌ای چون ذبح شده ایستاده است و هفت شاخ و هفت چشم دارد که هفت روح خدایند که به‌تمامی جهان فرستاده می شوند، پس آمد و کتاب را از دست راست تخت‌نشین گرفته است...» [مکاشفه یوحنا 5: 1- 7] تفاسیر کتاب مقدس گفته‌اند: شاخ به معنای قدرت است و چشم به معنای روح خدا، اما عاجزند از اینکه توضیح دهند چگونه خداوند هفت قدرت و هفت روح دارد! دست‌وپا زدن برای توضیح این عبارات بی‌معنا به‌جایی نمی‌رسد زیرا این مکاشفه هم مثل سایر مطالب کتاب مسیحیان ارتباطی با کلام خداوند ندارد و الهام بودن این‌گونه مطالب به نویسندگان آن‌هم قابل‌اثبات نیست.

منبع:http://www.adyannet.com/fa/news/23528

علم خدا مقدم بر آفرینش اوست

داستان‌های تاریخی تورات متأسفانه به‌صورت نامعقولی تحریف‌شده‌اند، مسیحیان هم همین خرافات را به کودکان خود تزریق می‌کنند، مجله کودکانه سبزک [مجله سبزک، 1396، ش 2، ص 14-15]، داستان آفرینش آدم و حوا را از تورات آورده و طوری بیان کرده است که (نعوذ بالله) خدا در ابتدا نمی‌دانسته حضرت آدم (علیه‌السلام) نیاز به همراه دارد و برای رفع تنهایی او، حیوانات را انتخاب کرد! اما بعد از نگرانی آدم (علیه‌السلام) خدا دانست که او نیاز به همسر دارد: «و خداوند گفت: خوب نیست آدم تنها باشد. پس برایش معاونی موافق وی بسازم و هر حیوانی را نزد آدم آورد تا ببیند، پس آدم همۀ حیوانات را نام نهاد. لیکن برای آدم معاونی موافق وی یافت نشد؛ و خداوند، خوابی گران بر آدم مستولی گردانید تا بخفت و یکی از دنده‌هایش را گرفت و از آن دنده، زنی بنا کرد و وی را به نزد آدم آورد...» [کتاب مقدس، پیدایش 2: 18 -22] این تفکر مسیحیان کاملاً کفرآمیز است زیرا خداوند قبل از خلقت هر چیزی تمام نیازهای او را می‌داند چون علم الهی اکتسابی نیست بلکه عین ذات اوست همچنان که قرآن فرموده: «إِنَّ اللَّهَ عالِمُ غَیْبِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ [فاطر / 38]؛ خداوند از غیب آسمان‌ها و زمین آگاه است و آنچه را در درون‌دل‌هاست مى‌داند.»

منبع: http://www.adyannet.com/fa/news/23502

متی می‌گوید مسیح پسر خدا نیست

تثلیث یکی از عقاید خرافی مسیحیان است که توسط پولس وارد مسیحیت شد و معنای تثلیث این است که خداوند، مسیح و روح‌القدس، هر سه یک خدا هستند، هر سه متفاوت از دیگری هستند؛ و حضرت مسیح (علیه‌السلام) درعین‌حال که خداست، پسر خداوند هم هست! جدای از اینکه عقل هیچ خردمندی چنین عقیده‌ای را نمی‌پذیرد، انجیل متی هم بیش از بیست مرتبه با این عقیده مخالفت کرده است و از آن حضرت با عبارت پسر انسان یادکرده است نه پسر خدا: «بدانید که پسر انسان را قدرت آمرزیدن گناهان بر روی زمین هست.» [انجیل متی 9: 6] تثلیث می‌گوید روح‌القدس و مسیح هر دو یکی هستند اما متی، مسیح را در مقابل روح‌القدس و جدای از او قرار داده است: «و هرکه برخلاف پسر انسان سخنی گوید، آمرزیده شود امّا کسی که برخلاف روح القدس گوید، در این عالم و در عالم آینده، هرگز آمرزیده نخواهد شد.» [متی 12: 32]

منبع: http://www.adyannet.com/fa/news/23487

آیه نور و بارگاه ائمه علیهم السلام

«اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَوةٍ فِیهَا مِصْبَاح...[نور/ 35]؛ خداوند نور آسمانها و زمین است؛ مثل نور خداوند همانند چراغدانى است که در آن چراغى (پر فروغ) باشد،...»

خداوند در این آیه وجود خود را به نوری تشبیه فرموده است که در مشعل قرارگرفته است، در آیه بعد مکان و جایگاه این مشعل نور را مشخص کرده است: «فىِ بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَ یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَ الاَْصَالِ [نور / 36]؛ این چراغ پرفروغ در خانه ‏هایى قرار دارد که خداوند اذن فرموده دیوارهاى آن را بالا برند (تا از دستبرد شیاطین و هوس‌بازان در امان باشد)؛ خانه‏ هایى که نام خدا در آن‌ها برده مى ‏شود و صبح و شام در آن‌ها تسبیح او مى‏ گویند.»

اما منظور از این بیوت و خانه‏ ها چیست؟

در ادامه آیه چند ویژگی بیان‌شده که مقصود را برای ما روشن می‌سازد: در این خانه ‏ها هر صبح و شام تسبیح خدا مى ‏گویند و ساکنان آن از یاد خدا غافل نمی‌شوند و از روز قیامت هراس دارند. این ویژگی‌ها نشان مى‏دهد که این بیوت علاوه بر مساجد (که مصداق بارز این بیوت هستند) خانه‏ هاى انبیاء و اولیا را نیز شامل می‌شود. امام باقر (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «هى بیوت الانبیاء و بیت على منها؛ این آیه اشاره به خانه پیامبران است و خانه على نیز از این زمره محسوب مى‏شود.» [نور الثقلین: 3 / 607]

تفسیر درالمنثور که از تفاسیر معتبر اهل تسنن است حدیثی از پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) نقل کرده است که آن حضرت، این بیوت را خانه علی و فاطمه معرفی فرموده است: «‏ قرأ رسول‌الله صلی‌الله علیه و سلم هذه الآیة فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ‏ فقام الیه رجل فقال اى بیوت هذه یا رسول الله قال بیوت الأنبیاء فقام الیه أبوبکر فقال یا رسول الله هذا البیت منها لبیت علی و فاطمة قال نعم من أفاضلها؛

پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) مشغول قرائت این ایه بودند که مردی منظور چه بیوتى است؟ فرمود بیوت الانبیاء است، ابوبکر پرسید این خانه (اشاره به خانه فاطمه و على کرد) نیز از آن جمله است؟ پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) فرمودند: بله این خانه از برترین آن‌هاست.» [الدر المنثور، ج‏5، ص: 51]

مقصود از رفع در این آیه هم همان‌طور که از تفاسیر فهمیده می‌شود، هم‌ارتفاع دیوارهای آن و هم احترام و بزرگداشت آن‌هاست؛ و خدا اذن داده است که به این آثار، از دیده تعظیم و تکریم نگریسته شود و از ویرانی و آلودگی صیانت گردد.

درنتیجه: با مقدمات فوق معلوم می‌شود که ساخت بارگاه و گنبد برای انبیاء و اولیاء الهی نه‌تنها شرک محسوب نمی‌شود بلکه دستور اکید خداوند مبنی بر احترام صاحبان آن است.

حدیث زیبا 8

دلیل تاریخی ساخت بارگاه برای ائمه علیهم السلام

ازجمله شبهات و اشکالاتی که از سوی بد خواهان و دشمنان ائمه (علیهم‌السلام) وارد اذهان عمومی شده این است که:

چه نیازی است که روی مقبره بزرگان دین، بارگاه و ضریح ساخته شود؟

علاوه بر پاسخ‌های متعدد و دلایل فراوان عقلی و نقلی بر این مطلب، در این بخش به‌عنوان مؤید بر جواز ساخت بارگاه، تنها همین را بیان می‌کنیم که ساخت و حفظ بنا بر روی قبور اولیا و انبیا یک سنت دیرینه انسانی بوده، حتی قبور انبیای بنی‌اسرائیل هم دارای بنا بودند و بعد از پیروزی اسلام، مسلمانان نه‌تنها خدشه‌ای بر این بناها وارد نکردند، بلکه در تعمیر و نوسازی آن‌ها و گماردن افرادی برای خدمت و حفاظت، اهتمام ورزیدند.

دلیل دوم بر وجود بارگاه ائمه (علیهم‌السلام) این است که امروز پس از گذشت بیست قرن از میلا‌د مسیح، وجود مسیح (علیه‌السلا‌م) گروهی از شرق‌شناسان در وجود آن حضرت تشکیک کرده و آن را افسانه‌ تلقی می‌کنند! و این تشکیک تنها به این دلیل است که امروزه حتی یک اثر واقعی ملموس از مسیح (علیه‌السلام) در دست نیست، البته به عقیده ما مسیح (علیه‌السلام) هنوز زنده است و اصلاً مصلوب نشده تا مقبره‌ای داشته باشد لکن به خیال مسیحیان، آن حضرت مدت سه شبانه‌روز در قبر مدفون بوده است. همین اشکال درباره انبیاء دیگر نظیر حضرت موسی (علیه‌السلام)، زرتشت و ... نیز وجود دارد و این از برکات دین اسلام است که بعد از هزار و چهارصد سال از وفات پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) می‌گذرد اما تمام آثار و برکات ایشان بدون تحریف باقی‌مانده است و همین بقاء بارگاه پیامبر و ائمه (علیهم‌السلام) نجات‌دهنده دین اسلام است از اینکه گرفتار این اشکال شود که اصل وجود پیامبر و ائمه (علیهم‌السلام) افسانه بوده‌اند. آیین اسلا‌م، آیین ابدی است و تا روز قیامت باید به‌عنوان هدایتگر نسل‌های بعدی باشد، پس برای تأمین این هدف، باید تمام آثار و نشانه‌های صاحب رسالت و ائمه (علیهم‌السلام) به بهترین شکل محفوظ بمانند تا به سرنوشت آیین حضرت عیسی (علیه‌السلا‌م) دچار نگردند.

 

 

 

دروغ، واکسن کودکان مسیحی!

مسیحیان سعی دارند ثابت کنند که اسحاق (علیه‌السلام) فرزند اول ابراهیم (علیه‌السلام) است و خداوند، اسحاق و اولادش را بر اسماعیل و اولاد او ترجیح داده است، چون دلیلی برای اثبات ادعای خود ندارند ناچارند از همان ابتدا به کودکان خود دروغ بگویند و این خرافه را به آن‌ها تزریق کنند. در یک مجله کودکانه، قصه ابراهیم (علیه‌السلام) را با همین خرافه نقل کرده‌اند: «یکی بود، یکی نبود، ابراهیم و سارا زن‌وشوهری بودند که فرزندی نداشتند... بالاخره روزی فرشته خدا به آن‌ها گفت که سارا پسری به دنیا خواهد آورد... و سارا پسری به دنیا آورد... ابراهیم و سارا تصمیم گرفتند نام پسرشان را اسحاق یعنی او می‌خندد بگذارند...» [مجله سبزک، 1396، ش 2، ص 3] کودک بیچاره هم ازنظر آن‌ها، با این داستان دروغین در برابر حقایق واکسینه (!) می‌شود، غافل از اینکه تورات هم این دروغ را قبول نکرده است، در سفر پیدایش آمده است که اسماعیل سیزده سال از اسحاق بزرگ‌تر بود: «و چون‌ ابرام‌ 99 ساله بود، خداوند بر ابرام‌ ظاهرشده، گفت‌:... زوجه‌ات‌ ساره‌ برای‌ تو پسری‌ خواهد زایید و او را اسحاق‌ نام‌ بنه‌ ... و پسرش‌، اسماعیل‌ سیزده‌ساله‌ بود هنگامی‌که‌ گوشت‌ قَلَفه‌اش‌ مختون‌ شد.» [کتاب مقدس، پیدایش 17: 1 -27]

            منبع: http://www.adyannet.com/fa/news/23459

حدیث زیبا 7

اختلاف در تعداد کشتگان بنی‌اسرائیل

در بخش اول از کتاب تواریخ(بخشی از کتاب مسیحیان)، گفته‌شده است که حضرت داود(علیه‌السلام) به یوآب فرمان داده تا تعداد کشتگان بنی‌اسرائیل را بشمارد: «... تعداد مردان جنگی در تمام اسرائیل یک‌میلیون و صد هزار نفر بود که از این عده چهارصد و هفتاد هزار نفر از یهودا بودند.»[ترجمه تفسیری کتاب مقدس، اول تواریخ 21: 1 -5] همین واقعه در کتاب دوم سموئیل هم آمده است «و یوآب‌ عدد شمرده‌شدگان‌ قوم‌ را به‌ پادشاه‌ داد: از اسرائیل‌ هشت‌صد هزار مرد جنگی‌ شمشیرزن‌ و از یهودا پانصد هزار مرد بودند.»[همان، دوم سموئیل 24:9] این کتاب در بیان یک واقعه، سیصد هزار نفر در شمارش بنی‌اسرائیل و سی‌هزار نفر در شمارش یهودا، اختلاف دارد! همین اشتباهات به‌ظاهر ساده و کم‌اهمیت، که در سرتاسر کتاب مسیحیان پراکنده است، باعث می‌شود اعتبار این کتاب کاهش یابد، زیرا همان‌طور که این کتاب در بیان موارد تاریخی دچار اشتباه شده است می‌تواند در بیان موارد احکام، عقاید و ... هم دچار اشتباه شده باشد.

منبع :  http://www.adyannet.com/fa/news/23418

حدیث زیبا 6

خراج، دمل و بواسیر چه شباهتی باهم دارند؟!

صندوق عهد یکی از معجزات انبیای بنی‌اسرائیل است، در کتاب مسیحیان، داستانی مربوط به این صندوق آمده است.

ترجمه تفسیری گفته است که خداوند به سبب جابجایی آن صندوق، مردم را به دمل مبتلا کرد: «...خداوند اهالی اشدود و آبادی‌های اطراف آن را سخت مجازات کرد و بلای دمل به جان آن‌ها فرستاد.»[کتاب مقدس، اول سموئیل 5: 1 -6.]

ترجمه قدیم این کتاب گفته است مردم به خراج مبتلا شدند: «و دست خداوند بر اهل اَشْدُود سنگین شده، ایشان را تباه ساخت و ایشان را، هم اَشْدُود و هم نواحی آن را به خراج‌ها مبتلا ساخت.»

و ترجمه عربی هم می‌گوید مردم به بواسیر گرفتار شدند: «فَثَقُلَتْ یَدُ الرَّبِّ عَلَى الأَشْدُودِیِّینَ، وَأَخْرَبَهُمْ وَضَرَبَهُمْ بِالْبَوَاسِیرِ فِی أَشْدُودَ وَتُخُومِهَا.»

به‌راستی بین «دمل، خراج و بواسیر» چه رابطه‌ای وجود دارد؟! از همین نوع اشکالالات می‌توان به دست آورد که ترجمه‌های نخستین کتاب آن‌ها هم دارای چنین اشکالاتی بوده‌اند که نتیجه‌اش ورود خرافات متعدد در دنیای مسیحیت شده است.

منبع : http://www.adyannet.com/fa/news/23407