نزول ملائکه در شب قدر

سوال:

آیا  نزول ملائک و روح در شب قدر ، مخصوص زمان پیامبر اکرم (ص)  است؟

پاسخ:

(تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ فِیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ).

لفظ تنزل، فعل مضارع استو دلالت بر استمرار دارد ، یعنی کاری که همیشه اتفاق می افتد.

در نتیجه :

نزول ملائکه و روح، مخصوص زمان پیامبر (ٌص) نیست و باید در زمان های بعد از ایشان هم ادامه پیدا کند.

 

منظور از روح کیست؟

" روح" مخلوق عظیمى است ما فوق فرشتگان، چنان که در حدیثى از امام صادق ع نقل شده است که شخصى از آن حضرت سؤال کرد:" آیا روح همان جبرئیل است"؟ امام ع در پاسخ فرمود:" جبرئیل از ملائکه است، و روح اعظم از ملائکه است، مگر خداوند متعال نمى‏فرماید: ملائکه و روح نازل مى‏ شوند"؟

[تفسیر برهان جلد 4 صفحه 481.]

 

در حدیثى آمده است که از امام باقر سؤال شد:" آیا شما مى‏دانید شب قدر کدام شب است؟ فرمود:کیف لا نعرف و الملائکة تطوف بنا فیها:

" چگونه نمى ‏دانیم، در حالى فرشتگان در آن شب در گرد ما دور مى‏زنند"!

[تفسیر نمونه، ج‏27، ص: 185]

 

با کنار هم قرار دادن این مطالب نتیجه  حاصل میشود که:

 در زمان ما هم ملائکه و روح، قطعا نازل میشوند و تنها کسی که لیاقت دارد ملائک و روح به محضر ایشان برسند، وجود مبارک امام عصر ارواحنا فداه، می باشد.

زیرا محل نزول ملائک و روح باید همچون وجود پیامبر اعظم (ص) "معصوم" باشد.

 

  کافى از امام باقر علیه السّلام نقل کرده است:

در شب قدر به ولى امر (امام هر عصر) تفسیر امور سال بسال نازل میشود درباره خویش و مردم بدستورات مخصوصى مأمور میگردد.

(قاموس قرآن، ج‏5، ص: 254)

 

 

پادشاه هوسران یا پسر خدا؟!

در تورات و انجیل باکمال بی‌شرمی، به انبیای الهی اهانت‌های فراوان شده است، در برخی موارد هم درباره شخصیت برخی انبیا، مطالبی متناقض و متضاد بیان‌شده است، مثلاً در تورات، خداوند به حضرت داوود چنین خطاب کرده است: «اینک‌ پسری‌ برای‌ تو متولد خواهد شد که‌ مرد آرامی‌ خواهد بود ... چون‌که‌ اسم‌ او سلیمان‌ خواهد بود و در ایام‌ او اسرائیل‌ را سلامتی‌ و راحت‌ عطا خواهم‌ فرمود... و او پسر من‌ خواهد بود و من‌ پدر او خواهم‌ بود؛ و کُرسی سلطنت‌ او را بر اسرائیل‌ تا ابدالآباد پایدار خواهم‌ گردانید.» [1] در اینجا از سلیمان (علیه‌السلام) باصفت «پسر خدا» یادشده است که نشان‌دهنده محبت خداوند به اوست،

اما ...

در جای دیگر همین پسر خداوند، به شخصی هوسران تبدیل‌شده است!!!

ادامه مطلب

http://www.adyannet.com/news/19407

شب قدر در سوره قدر

قرآن داراى دو نزول بوده است.

1-   انزال : نزول دفعى که در یک شب (شب قدر) تمام آن بر قلب پاک پیغمبر اکرم ص نازل گردید. (إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ).

 

2-   تنزیل :  نزول تدریجى که در طول بیست و سه سال دوران نبوت انجام گرفت .

الإسراء : 106   وَ قُرْآناً فَرَقْناهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلى‏ مُکْثٍ وَ نَزَّلْناهُ تَنْزیلاً

و قرآنى که آیاتش را از هم جدا کردیم، تا آن را با درنگ بر مردم بخوانى و آن را بتدریج نازل کردیم‏.

 

مطلب دوم:

 (لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ).

هزار ماه بیش از هشتاد سال است، شب قدر، شب با عظمتى است که به اندازه یک عمر طولانى پر برکت ارزش دارد.

در بعضى از تفاسیر آمده است که پیغمبر اکرم ص فرمود:" یکى از بنى اسرائیل لباس جنگ در تن کرده بود و هزار ماه از تن بیرون نیاورد و پیوسته مشغول (یا آماده) جهاد فى سبیل اللَّه بود، اصحاب و یاران تعجب کردند و آرزو داشتند چنان فضیلت و افتخارى براى آنها نیز میسر مى‏ شد، آیه فوق نازل گشت و بیان کرد که" شب قدر از هزار ماه برتر است"

[تفسیر نمونه، ج‏27، ص: 185]

شفاعت در قرآن

وهابی ها میگویند : شیعیان مشرک اند چون عقیده به شفاعت پیامبر (ص) و  اهلبیت (ع) دارند،! آیا شفاعت دلیل قرآنی هم دارد؟

 

پاسخ:

دو دسته آیات در باره شفاعت وجود دارد:

-         آیاتی که شفاعت را کاملا مردود میدانند مانند: (یوْمٌ لا بَیْعٌ فِیهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ بقره/ 254. روز قیامت هیچ شفاعتی  پذیرفته نیست).

-         آیاتی که شفاعت را فقط به اذن خداوند جایز دانسته: مانند : (ما مِنْ شَفِیعٍ إِلا مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ‏ یونس/ 3 هیچ شفاعتی پذیرفته نیست مگر با اجازه خداوند.)

در نتیجه: شفاعت طبق آیات قرآن فقط به اذن خداوند ممکن است و شرک هم محسوب نمیشود، زیرا اولا اذن الهی در آن دخیل است و ثانیا این گونه شفاعتی، دیگران را در عرض خدا قرار نمیدهد. 

-         اصل شفاعت توسط بزرگان اهل سنت هم پذیرفته شده است: فخر رازی می‏گوید: تمام  امت اسلامی پذیرفته اند که در قیامت مقام شفاعت برای حضرت رسول است.

-         حتی  محمد بن عبد الوهاب ( رئیس وهابی‏ها ) نیز شفاعت را برای پیغمبر و ملائکه و اولیا و اطفال قبول دارد.

-         با این اوصاف شفاعت متعلق به چه افرادی خواهد بود؟

جواب را از  منبع معتبر اهل سنت بیان میکنیم  (مناقب ابن شهرآشوب، ج 2، ص 164)

عن أَبُو هُرَیْرَةَ قَالَ النَّبِیُّ ص‏  : الشفعاء خمسة القرآن و الرحم و الامانة و نبیکم و أهل بیت نبیکم‏ -- شفاعت کنندگان پنج گروه اند: قرآن، صله رحم،امانت داری، پیامبر شما، و" اهلبیت پیامبرشما".

(ابوهریره دشمن اهلبیت بود و همه ائمه او را لعنت میکردند)

هارون (ع) و گوساله پرستی

در قرآن کریم قصه هارون (علیه‌السلام) در سوره مبارکه طه بیان‌شده است، وقتی حضرت موسی (علیه‌السلام) برای مناجات از میان قوم بیرون رفت، هارون را جانشین خود قرار داد، اما در غیاب موسی (علیه‌السلام) قوم او توسط شخصی به نام سامری، گوساله‌ای از طلا ساختند و آن را پرستش کردند، هارون نیز به آنان اخطار داد که این‌یک فتنه و آزمایش الهی است و باید از این کار پرهیز کنید....

اما :

در کتاب تورات که موردپذیرش همه مسیحیان است، داستان هارون به شکل دیگری بیان‌شده است: «و چون‌ قوم‌ دیدند که‌ موسی‌ در فرود آمدن‌ از کوه‌ تأخیر نمود، قوم‌ نزد هارون‌ جمع‌ شده‌، وی‌ را گفتند: برخیز و برای‌ ما خدایان‌ بساز که‌ پیش‌ روی‌ ما بخرامند...

ادامه مطلب

http://www.adyannet.com/news/19429

تحدی قرآن

این تنها نمونه بسیار کوچکی از اعجاز قرآن کریم است

حروف مقطعه قرآن

چرا برخی از سوره های قرآن با حروف مقعطه شرو ع شده است؟ مانند سوره بقره «الم»

   پاسخ:

از میان 114 سوره‏  قرآن، 29 سوره‏ آن با حروف‏ مقطّعه شروع شده که در 24 مورد بعد از حروف مقطعه سخن از قرآن و معجزه بودن آن است.

در یکى از این سوره‏ها (سوره شورى) مى ‏خوانیم: «حم. عسق. کذلک یوحى ...» یعنى وحى خداوند با همین حروف است.

درست مانند خاکى که شما از آن خشت و آجر و سرامیک و کوزه مى‏ سازید؛ ولى خداوند از دل همین خاک، صدها نوع گیاه و میوه با مزه‏ها و رنگها و عطرها و شکل‏هاى گوناگون مى‏سازد.

این یکی از نشانه های معجزه بودن قرآن کریم است، به مشرکین میگوید قرآن با این عضمت از همین حروف ساده تشکیل شده است، شما هم اگر میتوانید با این حروف ، قرآنی مانند این بیاورید.

(پرسش و پاسخ قرآنی- قرائتی)

علم اسماء

علم اسماء ی که حضرت آدم میدانست و به ملائکه آموخت ، چه علمی بود؟

البقرة : 31   وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ کُلَّها ... سپس علم اسماء را همگى به آدم آموخت. بعد آنها را به فرشتگان عرضه داشت و فرمود: «اگر راست مى‏ گویید، اسامى اینها را به من خبر دهید!»

-         منظور تعلیم کلمات و نام‏هاى بدون معنا به آدم نبوده، چرا که این افتخارى محسوب نمی شده است، بلکه منظور دادن آگاهى از علوم مربوط به جهان آفرینش و اسرار و خواص مختلف موجودات عالم هستى، است

-         خداوند این علم را به آدم تعلیم کرد تا بتواند از مواهب مادى و معنوى این جهان در مسیر تکامل خویش بهره گیرد.

-         همچنین استعداد نام‏گذارى اشیاء را به او ارزانى داشت تا بتواند اشیاء را نام‏گذارى کند و در مورد احتیاج با ذکر نام آنها را بخواند تا لازم نباشد عین آن چیز را نشان دهد، و این خود نعمتى است بزرگ.

-         بشر امروز هر چه دارد به وسیله کتاب و نوشتن است و همه ذخائر علمى گذشتگان در نوشته‏ هاى او جمع است، و این خود بخاطر نام‏گذارى اشیاء و خواص آنها است، و گر نه هیچگاه ممکن نبود علوم گذشتگان به آیندگان منتقل شود.

-

(بر گرفته از تفسیر نمونه، ذیل آیه)

توسل، شرک نیست

وَ أَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُواْ مَعَ اللَّهِ أَحَدًا(18جن ) و اینکه مساجد از آن خداست، پس هیچ کس را با خدا نخوانید.

(تمام این موارد مورد اتفاق بزرگان شیعه مانند علامه و بزرگان  اهل تسنن مانند فخر رازی است)

-         شان نزول آیه درباره این است که مشرکین در "خانه کعبه" بت های خود را قرار دادند و آنها را پرستش میکردند. به اعمال مسیحیان منحرف که به سراغ" تثلیث" رفته و در کلیساهاى خود خدایان سه‏ گانه را مى‏ پرستیدند، قرآن مى‏ گوید:

تمام معابد، مخصوص خدا است و در این معابد، جز براى خدا سجده نمى‏ توان کرد و پرستش غیر او ممنوع است‏.

-          مراد از" دعا" عبادت و پرستش است،.... دلیل :  وَ قالَ رَبُّکُمُ «ادْعُونِی» أَسْتَجِبْ لَکُمْ پروردگارتان گفته که مرا پرستش کنید تا دعایتان را استجابت کنم.( مؤمن/ 60.)   در نتیجه    در قرآن کریم لفظ دعا و عبادت بجای یکدیگر مورد استفاده قرار گرفته و قابل انکار نیست.  

لفظی که بسیار از آن غفلت شده است واژه ( مع) می باشد. آیه فرموده است : مع الله: یعنی در عرض خداوند شخص دیگری را به عنوان خدا مورد پرستش قرار ندهید، و همین نکته اساسی است برای تفاوت بین پرستش و توسل. زیرا توسل قرار دادن اهلبیت در عرض خدا نیست بلکه در طول خداوند است،  ما اعتقاد داریم اهلبیت و حتی پیامبر اکرم (ص) بدون اذن و خواست خداوند قادر به هیچ کاری نیستند.نه شفاعت و نه رفع مشکل از مردم.

(تفاسیر نمونه-المیزان)

نزاع و در گیری

خیلی از نزاع های خیابونی با همین دستور ساده قرآنی برطرف میشه.

قرآن و علم

در آیه 9 سوره سباء آمده ست که : إِن نَّشَأْ نخَْسِفْ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَیهِْمْ کِسَفًا مِّنَ السَّمَاء(سبا 9 )  اگر ما بخواهیم ... قطعه‏ ای از آسمان را بر مشرکین  فرومى‏ ریزیم‏.

این آیه با علم امروزه ناسازگار است. چون آسمان چیزی نیست که قطعه ای از آن را بتوان جدا کرد، بلکه ترکیبی از گازهاست.

 

پاسخ:

-         السماء در تمام قرآن به معنای آسمان نیست، بلکه معانی متفاوتی دارد.

-         در این آیه هم مقصود خداوند این نیست که همین آسمان را بر سر مشرکین بیاندازد، بلکه مقصود این است که سنگهای آسمانی را فرو بریزد. همانطور که بسیاری از تفاسیر و ترجمه ها هم به این نکته اشاره دارند.

(تفسیر نمونه و ترجمه های مکارم و قمشه ای)

جبر و اختیار

در برخی آیات به روشنی بیان شده است که گمراهی مردم توسط خداوند صورت میگیرد، مثلا: «ختم‏ اللّه على قلوبهم، خدا بر قلب آنان مهر نهاد» «تذلّ من تشاء، خدا هرکه را بخواهد گمراه میکند»، و ... در اینصورت عذاب کافران ظلم خواهد بود.

پاسخ:

سارقى وارد منزل مى ‏شود و براى سرقت به زیر زمین مى‏ رود؛ صاحب خانه متوجه شده، در را روى او قفل مى‏ کند. در اینجا صاحب خانه دزد را گرفتار و راه را بر او مى‏ بندد؛ ولى این عمل، کیفر حرکت اختیاری خود سارق است.

 

چگونه مکن است خداوند 124000 پیامبر و کتب آسمانى را براى هدایت انسان بفرستد؛ آنگاه خودش او را گمراهش کند؟!

آرى، انسان ابتدا خودش راه لجاجت و خلافکارى را پیش مى‏گیرد و خداوند او را در آن راه حبس مى‏ کند: «طبع اللّه علیها بکفرهم، خداوند بخاطر کفرشان بر قلب آنها مهر نهد نساء، 155»

کوتاه سخن آنکه :

هرکس راه فسق را پیش گیرد، خداوند او را در مسیر انحراف قرار مى‏ دهد. «و ما یضلّ به الّا الفاسقین، هیچکس گمراه نمیشود بجز  فاسقین- بقره، 26»  و هر کس راه خدا را پیش گیرد، هدایت مى ‏شود. «یهدى الیه من أناب، اهل توبه و انابه به سوی خاوند هدایت میشوند- رعد، 37» .

سن ازدواج حضرت خدیجه س

"شایعه تاریخی"
متاسفانه یک مطلب اشتباه در طول تاریخ برای مسلمانان عنوان شده است  و حتی برخی کتابها و مقالات هم ندانسته آنرا رواج می دهند.
   در تاریخ مشهور شده است که حضرت خدیجه، قبل از ازدواج با پیامبر اسلام (ص)، ازدواج کرده اند، و صاحب فرزندانی بنام :قاسم، عبدالله، زینب، ام کلثوم، فاطمه و رقیه   میباشند وخدیجه کبری  15 یا 20 سال از پیامبر اکرم (ص) بزرگتر بوده است
     اما :
  این خرافات توسط دشمنان و جهت کسر شأن مقام والای حضرت خدیجه کبری جعل شده است. و دلایل فراوانی از منابع معتبر، جعلی بودن این شایعات را اثبات می کند. 

 -  1"علامه مجلسی" در جلد ششم بحارالانوار، "احمد بلاذری" و "ابوالقاسم کوفی" در کتاب خود و "سید مرتضی" در کتاب شافی و "ابوجعفر" در تلخیص، همگی گفته اند:
  پیغمبر  صلی الله علیه و آله و سلم با خدیجه ازدواج نمود، در حالی که خدیجه کبری "دوشیزه" بود ، و رقیه و زینب دختران هاله، خواهر خدیجه هستند  و برای حضرت خدیجه، فرزندی جز "فاطمه" علیها السلام نیست.
 
[ علی محمد علی دفیل، خدیجه علیها السلام ترجمه دکتر فیروز حریرچی، تهران، سپهر، 1362 ، ص 11   - علی بن احمد کوفی، الاستغاثه، قم، مجمع احیاء الثقافه، ج 1، ص 70  ]
2 -  خدیجه علیها السلام  68 سال قبل از هجرت بدنیا آمد . در نتیجه زمان ازدواج با پیامبر (ص) قطعا کمتر از 30 سال داشته است [بحارالانوار،ج 16 ،ص 3. ] 
3 -  ابن عباس می گو ید:خدیجه در زمان ازدواج با رسول الله  صلّی الله علیه و آله و سلّم  و..."بیست و هشت" ساله بود و مهریه اش دوازده وقیه بود. [طبقات ابن سعد 1/ 165 ]
  (ابن عباس از صحابه بزرگ پیامبر (ص) و پسر عموی ایشان بوده و نزد بزرگان اهل تسنن معتبر و سخن او حجیت کامل دارد)

بقیت الله

 سوال:

     چرا این آیه را درباره امام زمان (ارواحنافداه) استفاده میکنند؟

      بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ (هود : 86 )

پاسخ:

 

-         در کتاب اکمال الدین از امام باقر علیه السلام چنین نقل شده: " نخستین سخنى که مهدى عجل الله فرجه، پس از قیام خود مى‏ گوید این آیه است" بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ" سپس مى‏ گوید منم بقیة اللَّه و حجت و خلیفه او در میان شما، سپس هرکس بر او سلام  ‏کند  مى‏ گوید: السلام علیک یا بقیة اللَّه فى ارضه"( تفسیر صافى)

-         - در این  آیه ، مخاطب قوم شعیبند، و منظور از" بَقِیَّتُ اللَّهِ" سرمایه حلال و یا پاداش الهى است، ولى هر موجود نافع که از طرف خداوند براى بشر باقى مانده و مایه خیر و سعادت او گردد،" بقیة اللَّه" محسوب مى‏ شود.

 

-          آیات قرآن هر چند در مورد خاصى نازل شده باشد مفاهیم جامعى دارد که مى‏ تواند در اعصار و قرون بعد بر مصداقهاى کلى‏ تر و وسیع‏تر، تطبیق شود.

 

-         تمام پیامبران الهى و پیشوایان بزرگ" بقیة اللَّه" اند.

 

-         تمام رهبران راستین که پس از مبارزه با یک دشمن سر سخت براى یک قوم و ملت باقى میمانند از این نظر بقیة اللَّه اند.

و از آنجا که مهدى موعود عجل الله فرجه آخرین پیشوا و بزرگترین رهبر انقلابى پس از قیام پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله است یکى از روشنترین مصادیق" بقیة اللَّه" مى‏ باشد و از همه به این لقب شایسته ‏تر است، بخصوص که تنها باقیمانده بعد از پیامبران‏ و امامان است.

(منبع: تفسیر نمونه، صافی)

دین محبت

مسیحیان ادعا دارند که مسیحیت دین رحمت است، غافل از اینکه قرآن کریم سرشار از امید و رحمت و مهربانی برای مومنین و در عوض دارای وعده های عذاب برای مشرکین می باشد.