دیدگاه ابن عربی درباره امام علی ع 2

 

 

 نمونه دوم: 

ابن عربی در جای دیگر به نقل از پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله می نویسد:

رسول الله (صلی‌‌الله علیه و آله) فرمود:

«لافتی الاّ علی لانّه الوصی و الولی»

جوانمردی مانند علی وجود ندارد، زیرا او جانشین من و ولی و سرپرست شماست.

منبع: [ فتوحات مکیه، ج8، ص107.]

 

نمونه سوم:

 

ابن عربی در کتاب رساله القدس درباره حضرت امیرالمومنین گفته است:  

«و من مثلُ علیّ و هذا مقامُه و منْ یُعادلُه و هذا کلامه»

 کیست مثل علی در این مقامِ والا و کیست معادل او که در مقام و کلام با او برابری کند؟

منبع: [رساله القدس، ص39.]

اطاعت از علی، اطاعت از خداست

در کتاب مستدرک (از کتب معتبر اهل تسنن) آمده است که:

پیامبر اکرم ص فرمودند:

اطاعت از من اطاعت از خداست و نافرمانی از من نافرمانی از خداست.

اطاعت از علی اطاعت از من است و نافرمانی از علی هم نافرمانی از من است.

(مستدرک - ج3 / ص 131)

قابل توجه برادران اهل تسنن!!!

در یک کلام :

نافرمانی از دستورات امیرالمومنین ع، نافرمانی از دستورات الهی محسوب می‌شود.

چرا من باید مسلمان باشم؟

پاسخ:

هرچند پاره‌ای از حقایق در ادیانی که امروزه در جهان وجود دارند قابل‌مشاهده است، ولی 

شکل کامل حقیقت که همان توحید حقیقی باشد، فقط در چهره اسلام قابل‌مشاهده است،
عمده‌ترین دلیل بر اثبات این مدعا، 

1- نداشتن سند معتبر و وجود تحریف و تناقضات عقلی در متون دینی سایر ادیان 

و در مقابل؛ 

2- تحریف نشدن قرآن، 

3- داشتن سند و تاریخ معتبر،

  4- جامعیت دین اسلام

 و

 5- هماهنگی تعالیم آن باعقل سلیم، است.

* از طرف دیگر دین حق در هر برهه‌ای منحصراً یک دین است و سایر ادیان و مذاهب موجود یا اساساً باطل و بی‌اساس‌اند و یا منقرض و منسوخ و امروز شریعت حقه، شریعت اسلام است و اسلام ناب و راستین در چهره‌ی مذهب اهل‌بیت (تشیع) متجلی شده است و تنها آموزه‌های شیعه است که می‌تواند نمایانگر اسلام ناب محمدی باشد.

پاسخ کامل از  سایت حوزه

کرامت اخلاقی آیت الله ملکی تبریزی

« میرزا جواد آقا ملکی تبریزی (استاد اخلاق امام خمینی)  پسری داشته که شمع فروزان شبستان خانواده بوده است . 
در روز عید غدیر که ایشان در منزل جلوس کرده و قشرهای مختلف به زیارتشان می آمده اند، خادمه  منزل به کنار حوض خانه می آید و ناگاه چشمش بر پیکر بی جان پسر که بر روی آب بوده می افتد. بی اختیار فریاد می زند، اهل خانه که از اندرون به صدای خادمه بیرون می آیند و با منظره دلخراشی این چنین مواجه می شوند، بی اختیار همه فریاد می کشند. 

 مرحوم ملکی متوجه می شود که صدای شیون، خانه را پر کرد، از اطاق خود بیرون می آید. می بیند که جنازه پسرش در کنار حوض گذاشته شده است. رو به زنها کرده و خطاب می کند: ساکت!

همگی سکوت می کنند و همین سکوت ادامه می یابد تا آنکه مرحوم ملکی از همه میهمانان پذیرایی می کند و طبق معمول سنواتی ، عده ای از آنان ناهار را در منزل ایشان صرف می کنند و پس از پایان غذا که عازم رفتن می شوند، مرحوم ملکی به چند نفر از خواص مهمانان می فرماید که شما اندکی تأمل کنید که با شما مرا کاری است و چون بقیه مهمانان بیرون می روند، واقعه را برای آنان بازگو می کند و از آنان برای مراسم تجهیز فرزند از دست رفته کمک می گیرد. 

** این داستان گذشته از آنکه حاکی از اعلا درجه مقام رضا و تسلیم آن بزرگوار است، نشانگر قدرت روحی و نیروی تصرف در نفوس دیگران نیز هست **