اطاعت از علی، اطاعت از خداست

در کتاب مستدرک (از کتب معتبر اهل تسنن) آمده است که:

پیامبر اکرم ص فرمودند:

اطاعت از من اطاعت از خداست و نافرمانی از من نافرمانی از خداست.

اطاعت از علی اطاعت از من است و نافرمانی از علی هم نافرمانی از من است.

(مستدرک - ج3 / ص 131)

قابل توجه برادران اهل تسنن!!!

در یک کلام :

نافرمانی از دستورات امیرالمومنین ع، نافرمانی از دستورات الهی محسوب می‌شود.

از ماست که بر ماست

وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَکُمُ الَّتی‏ جَعَلَ اللَّهُ لَکُمْ قِیاماً
اموالتان را که خدا قوام زندگى شما ساخته است به دست سفیهان مدهید.

(سوره نساء / 5)
سفیه کیست؟
" راغب" در کتاب مفردات میگوید: سفه (بر وزن تبه) در اصل یک نوع کم‌‏وزنى و سبکى بدن است بطورى که به هنگام راه رفتن تعادل حفظ نشود، و سپس بهمین تناسب در افرادى که رشد فکرى ندارند بکار رفته است خواه سبکى عقل آنها در امور مادى باشد یا در امور معنوى.
ولى روشن است که منظور از سفاهت در آیه فوق عدم رشد کافى در خصوص امور مالى است به طورى که شخص نتواند سرپرستى اموال خود را به عهده گیرد، و در مبادلات مالى منافع خود را تامین نماید، و باصطلاح کلاه سرش برود. (تفسیر نمونه)

گرچه موضوع این آیه ، یتیمان است، اما با توجه به تفسیر آیت‌الله جوادی آملی (حفظه الله) که طی سخنرانی اردیبهشت ماه 1398 ایراد فرمودند، این دستور شامل مسئولین بی کفایت و بی سواد هم می‌شود:

ملت اگر بخواهد قائم و مقاوم باشد چاره‌ای نیست که کیف و جیبش پر باشد؛ 

ملتی که دستش تهی است، از ستون محروم است,

 از قیام و مقاومت طرْفی نمی‌بندد، این مال است که عامل قیام یک ملت است: ﴿لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَکُمُ الَّتی‏ جَعَلَ اللَّهُ لَکُمْ قِیاماً﴾. در همین زمینه فرمود: 

این ستون را نباید به دست لرزانِ افرادِ سفیه و بی‌عُرضه سپرد،

 آن مدیرِ سفیه و آن مدبّرِ لرزان، خود را نمی‌تواند تأمین کند، خودایستادگی را فرا نگرفته، چه رسد به اینکه بتواند ستون ملت و مملکتی را نگهداری کند.

 

مال, عامل قیام یک ملت است؛ آن‌ کسی که سفاهت اقتصادی دارد, درایت اقتصادی ندارد، صلاحیّت آن را ندارد که مال را به دست او بدهند, اگر هم هوش اقتصادی دارد و لکن طهارت قُدسی و قداست عقل در او یافت نمی‌شود، او سفیه است. سفاهت در فرهنگ قرآن تنها در فقدان نظر نیست، بلکه بسیاری از افرادند که از نظر علمی, خردمند و پخته و فرهیخته هستند ولی از نظر عقل عملی سفیه‌اند.

 

متن کامل پیام آیت الله جوادی

قرآن گره گشای مشکلات ماست و
 این همه گرانی، بیکاری، تحقیر و ... علتش انتخاب غلط و ناآگاهانه خود ماست که اموالمان و اختیار ایران اسلامی  باعزتمان را به دست عده ای بی کفایتِ  غربزده سپرده ایم...

چرا من باید مسلمان باشم؟

پاسخ:

هرچند پاره‌ای از حقایق در ادیانی که امروزه در جهان وجود دارند قابل‌مشاهده است، ولی 

شکل کامل حقیقت که همان توحید حقیقی باشد، فقط در چهره اسلام قابل‌مشاهده است،
عمده‌ترین دلیل بر اثبات این مدعا، 

1- نداشتن سند معتبر و وجود تحریف و تناقضات عقلی در متون دینی سایر ادیان 

و در مقابل؛ 

2- تحریف نشدن قرآن، 

3- داشتن سند و تاریخ معتبر،

  4- جامعیت دین اسلام

 و

 5- هماهنگی تعالیم آن باعقل سلیم، است.

* از طرف دیگر دین حق در هر برهه‌ای منحصراً یک دین است و سایر ادیان و مذاهب موجود یا اساساً باطل و بی‌اساس‌اند و یا منقرض و منسوخ و امروز شریعت حقه، شریعت اسلام است و اسلام ناب و راستین در چهره‌ی مذهب اهل‌بیت (تشیع) متجلی شده است و تنها آموزه‌های شیعه است که می‌تواند نمایانگر اسلام ناب محمدی باشد.

پاسخ کامل از  سایت حوزه

کرامت اخلاقی آیت الله ملکی تبریزی

« میرزا جواد آقا ملکی تبریزی (استاد اخلاق امام خمینی)  پسری داشته که شمع فروزان شبستان خانواده بوده است . 
در روز عید غدیر که ایشان در منزل جلوس کرده و قشرهای مختلف به زیارتشان می آمده اند، خادمه  منزل به کنار حوض خانه می آید و ناگاه چشمش بر پیکر بی جان پسر که بر روی آب بوده می افتد. بی اختیار فریاد می زند، اهل خانه که از اندرون به صدای خادمه بیرون می آیند و با منظره دلخراشی این چنین مواجه می شوند، بی اختیار همه فریاد می کشند. 

 مرحوم ملکی متوجه می شود که صدای شیون، خانه را پر کرد، از اطاق خود بیرون می آید. می بیند که جنازه پسرش در کنار حوض گذاشته شده است. رو به زنها کرده و خطاب می کند: ساکت!

همگی سکوت می کنند و همین سکوت ادامه می یابد تا آنکه مرحوم ملکی از همه میهمانان پذیرایی می کند و طبق معمول سنواتی ، عده ای از آنان ناهار را در منزل ایشان صرف می کنند و پس از پایان غذا که عازم رفتن می شوند، مرحوم ملکی به چند نفر از خواص مهمانان می فرماید که شما اندکی تأمل کنید که با شما مرا کاری است و چون بقیه مهمانان بیرون می روند، واقعه را برای آنان بازگو می کند و از آنان برای مراسم تجهیز فرزند از دست رفته کمک می گیرد. 

** این داستان گذشته از آنکه حاکی از اعلا درجه مقام رضا و تسلیم آن بزرگوار است، نشانگر قدرت روحی و نیروی تصرف در نفوس دیگران نیز هست **

رابطه باران و گناهان

در کتاب "شایست ناشایست" ( از کتب مورد اعتنای زرتشتیان)  آمده است که:
گناه نقش مهمی در کاهش باران و کم شدن شیر گوسفندان و گاوها و افزایش سقط جنین دارد.

 

عبارات کامل تر و زیباتری در قرآن کریم هست که با گفتن و قرائت آنها،  با کمال تأسف از سوی روشنفکران غرب زده مورد تهاجم قرار می‌گیریم:

ویـقوم استغفروا ربکم ثم توبوا الیه یرسل السماء علیکم مدرارا ویزدکم قوة الی قوتکم...
 ای قوم من! از پروردگارتان طلب آمرزش کنید، سپس به سوی او بازگردید، تا  باران آسمان را پی در پی بر شما بفرستد؛ و نیرویی بر نیرویتان بیفزاید!» 

(سوره هود / 52)

کوروش پرستان و سرقت کلام اهلبیت ع

چهار اصل کوروشی !!! :

 

۱-دانستم که کار مرا دیگری انجام نمی دهد،پس تلاش کردم...

 

۲-دانستم که خدا مرا می بیند،پس حیا کردم...

 

۳-دانستم که رزق مرا دیگری نمی خورد،پس آرام شدم...

 

۴-دانستم که پایان کارم مرگ است،پس مهیا شدم...

 

 

نکته بسیار جالب:

 

🔹 این سخن که توسط باستان‌گرایان افراطی گاه به کوروش و گاه به زرتشتنسبت داده می شود،  از امام صادق علیه‌السلام است که در منابع متعدد روایی بیان شده است:

 

قِیلَ لِلصَّادِقِ (ع) عَلَى مَا ذَا بَنَیْتَ أَمْرَکَ فَقَالَ عَلَى أَرْبَعَةِ أَشْیَاءَ عَلِمْتُ أَنَّ عَمَلِی لَا یَعْمَلُهُ غَیْرِی فَاجْتَهَدْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُطَّلِعٌ عَلَیَّ فَاسْتَحْیَیْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ رِزْقِی لَا یَأْکُلُهُ غَیْرِی فَاطْمَأْنَنْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ آخِرَ أَمْرِی الْمَوْتُ فَاسْتَعْدَدْتُ.

به حضرت صادق (ع) عرض کردند کار خود را بر چه چیز بنا کرده اى؟

 فرمود بر چهار چیز:

1-    فهمیدم که عمل مرا دیگرى انجام نمی دهد. پس به کوشش پرداختم.

 2- دانستم که خداوند بر حال من اطلاع دارد خجالت کشیدم.

 3- فهمیدم روزى مرا دیگرى نخواهد خورد آرامش یافتم.

 4- و دانستم بالاخره بسوى مرگ می روم به همین جهت آماده آن شدم.

 

📚 (بحار الانوار: ج75، ص228 ؛ مستدرک الوسائل، ج 12، ص 172)

امام زمان در منابع اهل تسنن

ابو هریره نقل کرده است که رسول خدا (صلی الله علیه و اله) فرمودند: «اگر از عمر

دنیا تنها یک روز باقی مانده باشد، خداوند بلند مرتبه آن روز را به قدری طولانی می کند تا مردی از اهل بیت من فرمانروایی و ولایت زمین را در به دست گیرد».

صحیح ترمزی: کتاب الفتن، باب روایات مهدی منتظر(علیه السلام)،

 سنن ابن ماجه: ج2، ص982، ح2779

(ابوهریره از روایان مورد تایید بزرگان اهل تسنن است)

(صحیح ترمذی یکی از 6 کتاب مورد تایید اهل تسنن است که تمام روایات آنرا

 صحیح  می دانند)

امیرالمومنین ع در منابع اهل تسنن

فخر رازی از مفسرانی است که تمام تلاش خود را در محو فضیلت اهلبیت ع بکار برده اما در برخی موارد سر تسلیم فروآورده و به کرامت ائمه ع اقرار میکند. مثلا:
🔹فخر رازی روایتی از قول پیامبر اکرم ص نقل میکند:

کَقَوْلِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ لَمُبَارَزَةُ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلَامُ مَعَ عَمْرِو بْنِ عَبْدِ وُدٍّ [الْعَامِرِیِّ] «أَفْضَلُ مِنْ عَمَلِ أُمَّتِی إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ» ، فَلَمْ یَقُلْ مِثْلُ عَمَلِهِ بَلْ قَالَ: أَفْضَلُ کَأَنَّهُ یَقُولُ: حَسْبُکَ هَذَا مِنَ الْوَزْنِ والباقی جزاف.

 

ترجمه روایت:
مبارزه علی بن ابی طالب با عمرو بن عبدود در روز خندق برتر از عبادت تمام امتم تا روز قیامت است.
در این روایت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نفرمود: که مثل عمل امتم ؛ بلکه فرمود: افضل از اعمال امتم است و این می رساند که همین یک عمل حضرت علی (علیه السلام ) برای آن حضرت کفایت میکند.
📚 التفسیر الکبیر أو مفاتیح الغیب ج۳۲ ص ۳۱

 

زن زرتشتی

♦️ بسیاری از یونانی های باستان، زن را پلید و حاصل عمل زشت شیطان می دانستند و حتی او را 

دارای روح انسانی نمی دانستند!!

👈 این عقیده در منابع دین زرتشت نیز وجود دارد مثلاً در "بندهش" که از منابع با ارزش و مهم 

زرتشتی به شمار   می رود، مرد را موجودی خوب و زن را موجودی روسپی (جهی) به حساب آورده

که خدا از روی ناچاری آفریده و   اگر موجود دیگری وجود داشت، خدا هیچگاه زن را نمی آفرید. (ص 84 و 85)

 

🔵 کریستیان بارتلومه، زرتشت پژوه و مترجم آلمانی "گاتها" (از کتب زرتشتیان) بیان می کند:

در امپراطوری ساسانی بنابر قوانین متداول، زن شخصیت حقوقی نداشت یعنی زن شخص فرض 

نمی شد بلکه  "شی ء" پنداشته می شد.

♦️ بر اساس اوستا، گاهی زنان به خاطر گناه مردان نیز مجازات می شدند! (وندیدا، فرگرد چهاردهم، بند 15)

♦️ به زنان امر می شد که بجای نماز و عبادت برای پروردگار، از شوهر خود بخواهد که دستوری بدهد

 تا اطاعت کند و اگر تمرد می کرد، "جهی" یعنی فاحشه نامیده می شد! (📚 صد در نثر باب 59)

 

شیعه در منابع اهل تسنن

✍ آلوسی بغدادی عالم سنی در تفسیر خود در ذیل آیه شریفه

 وقفوهم انهم مسؤولون

[ نگاه دارید شان که مورد سوال هستند.]     آیه ۳۷، صافات 

✨ آورده: نزدیک ترین این اقوال به صحت این است که در آن روز (قیامت) از اعمال (انسان) می پرسند و در رأس اینها «لا اله الا الله» است

👈 و از مهمترین آنها ولایت على - کرم الله وجهه - است.

📚 منبع: روح المعانی، ج ۲۳، ص ۷۴

شیطان پرستی

أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یا بَنی‏ آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطانَ إِنَّهُ لَکُمْ

عَدُوٌّ مُبینٌ* وَ أَنِ اعْبُدُونی‏ هذا صِراطٌ مُسْتَقیمٌ *

اى فرزندان آدم، مگر با شما عهد نکرده بودم که شیطان را مپرستید، زیرا وى دشمن آشکار

شماست؟ و اینکه مرا بپرستید این است راه راست. (سوره یس/ 60 و 61)

عهدى که خداى تعالى با بنی‌آدم کرد که شیطان را عبادت و پرستش و اطاعت نکنند،

همان عهدى است که به زبان انبیا و رسولان خود به بشر ابلاغ فرمود و تهدیدشان کرد از

اینکه او را پیروى کنند، مانند این پیام که فرمود: «یا بَنِی آدَمَ لا یَفْتِنَنَّکُمُ الشَّیْطانُ کَما أَخْرَجَ

أَبَوَیْکُمْ مِنَ الْجَنَّةِ؛ اى بنى آدم زنهار، که ابلیس فریبتان ندهد، همان طور که پدر و مادرتان را از

بهشت بیرون کرد. سوره اعراف، آیه 27»

1. شیطان‌پرستی انحراف و رخداد جدیدی نیست بلکه در میان جاهلان و در میان امت‌های گذشته هم مرسوم بوده.
2. 
   
3. سال‌ها پیامبران و اوصیای آن‌ها با این خرافه و عمل جاهلانه مبارزه کرده‌اند.
4. 
   
5. شیطان‌پرستی یعنی عبادت و اطاعت محض از فرامین شیطان، همان کارها و گفتار شیطان‌ پرستان کنونی.

جایگاه زن در اسلام و زرتشت

مقام زن در قرآن کریم:

وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِی ذَلِکَ  لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ .

 و از آیات خداست، اینکه از جنس خودتان جفتی بیافریند که در بر او آرامش و سکون یابید و میان شما

دوستی و مهربانی برقرار نمود. همانا در این‌ها نشانه‌هایی است برای آنان که می اندیشند. (روم / 21)

 

مودت رابطه دوستانه عمیق است که از عشق سرچشمه می‌گیرد و عشقی که همیشگی باشد یک دوستی معنی دار است  و رحمت هم به معنای شفقت و دلسوزی است.

 در اسلام زن به عنوان یک فرشته مهربان که بال رحمت و مهربانی را بر سر مرد و اعطای خانواده می‌کشد،  معرفی میشود.  

در قرآن وقتی نعمت مودت و رحمت را برای استحکام خانواده مطرح می‌کند و زن را برای ایجاد و حفظ این  مودت و رحمت یک عنصر اصلی و مهم می‌داند.

 

اما  مقام زن در دین زرتشت:

 

طبق کتاب زرتشتیان:

1-  زن را مخلوق جهی (دیو بد کاری و فاحشه گری) میدانند و جزء شرور عالم. و به این واسطه زمانی که زن دشتان (حیض) شود او را در محیطی که از ۴ آخشیج (آب، باد، خاک و آتش) دور باشد، زندانی کرده و زن بیچاره در پایان این مدت باید 200 مورچه را کشته و با گمیز (ادرار گاو) غسل نموده، تا پاک شود... ​

2- اگر این زن باردار شده و بچه اش سقط شود، برای پاک شدنش، به او سه، شش یا نه جرعه ادرار گاو آمیخته با خاکستر میخورانند!!​

3- اگر این زن زایمان کرده و در سه روز اول آب بنوشد، به وی 400 ضربه تازیانه می زنند...​

4- زنانشان را به دیگران قرض میدهند (ازدواج استقراضی)، حتی اگر راضی نباشد... و اگر فرزندی دنیا آید آن را مثل برده میفروشند ...​

5- زنان خود را برای تولید برده اجاره می دهند ... به زور با دختران خود (خویدوده یا همان ازدواج با محارم) ازدواج می کنند، چون ثواب زیادی دارد ...​

6- دختران خود را به ازدواج هر کسی بخواهند در می آورند، حتی اگر راضی نباشد ...

7- اگر مرد زرتشتی گناهی بکند، برای بخشیده شدن آن، دختران خود را برای همبستری با موبدان، به آتشکده میفرستد !!!​

 

کرامات بزرگان شیعه

کرامتی از مرحوم آیت الله قاضی (ره)

یکی از راههای تضعیف شیعه انکار کرامات ائمه علیهم‌السلام است، درحالی‌که نه‌تنها ائمه شیعه ؛بلکه شاگردان آن‌ها هم دارای کراماتی عجیب و قابل‌توجه‌اند.

علامه طهرانی می‌گوید: چندین نفر از رفقا و دوستان نجفی ما، از یکی از بزرگان و مدرسین نجف اشرف نقل می‌کردند که می‌گفت: من درباره استاد میرزا علی قاضی طباطبایی و مطالبی که از ایشان شنیده بودم و احوالاتی که به گوشم رسیده بود، در شک بودم.
با خود می‌گفتم: آیا این مطالب که نقل شده، درست است یا نه؟ تا این که روزی برای نماز به مسجد کوفه می‌رفتم ـ و مرحوم قاضی زیاد به مسجد کوفه و سهله علاقه‌مند بودند ـ در بیرون مسجد با ایشان برخورد کردم؛ با هم مقداری صحبت کردیم و در طرف قبله مسجد برای رفع خستگی نشستیم.
گرم صحبت بودیم که در این زمان مار بزرگی از سوراخ بیرون آمد و در جلوی ما خزیده، به موازات دیوار مسجد حرکت کرد. در آن نواحی مار بسیار است و غالبا به مردم آسیبی نمی‌رساند. همین که مار به مقابل ما رسید و من وحشتی کردم، استاد اشاره‌ای به مار کرد و فرمود: «مت باذن الله؛ به اذن خدا بمیر.­» مار فوراً در جای خود خشک شد.
قاضی بدون این که اعتنایی کند، شروع به دنبال صحبت کرد، سپس به مسجد رفتیم و من در مسجد وسوسه شدم که آیا این کار واقعی بود و مار مرد یا این که چشم بندی بود؟ اعمال را تمام کرده و بیرون آمدم و دیدم مار خشک شده و به روی زمین افتاده است؛ پا زدم، دیدم حرکتی ندارد.
شرمنده به مسجد بازگشته و چند رکعتی دیگر نماز خواندم، موقع بیرون آمدن از مسجد برای نجف، باز هم با یکدیگر برخورد کردیم، آن مرحوم لبخندی زده و فرمود: خوب آقا جان! امتحان هم کردی! امتحان هم کردی.

سیدالشهدا (ع) الگوی مسئولین و مردم

خدمت به خلق مصادیق متعددی دارد: صدقه، خوش‌رفتاری و رفتار کریمانه، کمک رساندن، قرض‌الحسنه و ...رفتار کریمانه و سیره و عظمت سیدالشهدا (ع) که بر اساس قرآن و تربیت نبوی است یکی از مناسب‌ترین الگوهای رفتاری برای شیعیان و تمام انسان‌ها است، (یعنی چون امام حسین (ع) تربیت شده دست پیامبر (ص) است پس ایشان هم همانند پیامبر اکرم یک اسوه حسنه هستند.) نمونه‌هایی از آن رفتار کریمانه این موارد است:

الف) حفظ آبروی مؤمن: مردی از انصار نزد امام حسین (علیه‌السلام) آمد. می‌خواست نیاز خود را مطرح کند، ولی امام به او فرمودند: «‌ای برادر انصاری، آبرویت را از اینکه آشکارا درخواست کنی نگهدار و درخواست خود را به‌صورت کتبی عرضه کن.» آن مرد به حضرت چنین نوشت:‌ای اباعبدالله! فلانی از من پانصد دینار [سکه طلا] طلبکار است و برای دریافت آن پافشاری می‌کند. با او گفتگو فرمایید تا زمان میسر شدن مهلت دهد. امام کیسه‌ای را که در آن هزار دینار بود به او داد و فرمود: «پانصد سکه آن را به قرضت بده و پانصد سکه دیگر را کمک‌خرج زندگی خودساز و حاجت خود را فقط با سه گروه مطرح کن: دین‌دار، جوانمرد و آنکه ازنظر خانوادگی اصالت دارد.‌» [1]

ب) کمک به نیازمندان: امام حسین (علیه‌السلام) آن‌قدر کمک و خدمت‌رسانی به فقراء داشت که پشت و بازویش زخم شده بود. ابن شهرآشوب که از علمای اهل تسنن است از شعیب خزاعی می‌کند که: «بر پشت امام حسین (علیه‌السلام) در روز عاشورا اثر زخمی یافت شد، پس از امام زین‌العابدین (علیه‌السلام) درباره آن سؤال کردند، حضرت فرمود: این زخم مربوط به انتقال بارها است که حضرت شبانه به منزل بی‌سرپرست‌ها و یتیمان و فقیران می‌برد.‌» [2]

ج) رفتار کریمانه با زیردستان: امام حسین (علیه‌السلام) با جمعی از دوستان وارد باغ خود در مدینه شد. حضرت دید غلام او مشغول غذا خوردن است و او هر قرص نانی که برمی‌داشت نصف آن را به‌سوی سگی که در پیش روی او بود می‌انداخت. حضرت علت کار او را پرسیدند. غلام عرض کرد: وقتی سفره انداختم، این سگ در مقابل من نشست و به من نگاه می‌کرد. من حیا کردم که او گرسنه باشد و من غذا بخورم، ازاین‌رو هر قرص نان را مساوی تقسیم کردم. حضرت از پاسخ غلام به گریه افتاد و فرمود: تو را درراه خدا آزاد کردم و دو هزار دینار نیز به تو بخشیدم.‌ غلام گفت: اگر مرا آزاد کنی من دست از تو برنمی‌دارم و باغبان تو در این باغ باقی می‌مانم. وقتی امام وفاداری او را دید، همه باغ را به او بخشید و فرمود: «انسان بزرگوار باید عمل او گفتارش را تائید کند، این باغ را با آنچه در آن است به تو بخشیدم، پس دوستان مرا میهمانان من به‌حساب آور و به آنان احترام بگذار، خدا تو را در روز قیامت کرامت ببخشد و اخلاق نیکو و ادب تو را مبارک گرداند.‌» [3]

 

به‌راستی اگر تنها رفتار ما مسلمانان شبیه ائمه و پیامبر (علیهم‌السلام) باشد تمام مردم جهان را به دین اسلام می‌توانیم دعوت کنیم، اما متأسفانه به دلیل فاصله گرفتن از اهل‌بیت (ع) و گرایش به الگوهای نامناسب، نتوانسته‌ایم زیبایی‌های بی‌نظیر دین اسلام را به جهان معرفی کنیم.

پی‌نوشت:
[1]. تحف العقول، ابن شعبه حرانى‏، ص: 247.
[2]. مناقب آل أبی طالب، ابن شهرآشوب، ج‏4، ص: 66.
[3]. مستدرک الوسائل، نورى، حسین بن محمدتقی، ج‏7، ص: 193.

حج ناتمام سیدالشهدا (ع)

چرا امام حسین (ع) حج خود را ناتمام رها کرد؟ آیا این کار امام علت خاصی داشت؟

 پاسخ:

این سخن که «امام حسین (ع) حجّ خود را نیمه‌تمام گذاشت» و متأسفانه بین عامه مردم هم رواج یافته سخن نادرستی است؛ زیرا امام (ع) در روز هشتم ذی‌حجه «یوم الترویه» از مکّه خارج شد. درحالی‌که اعمال حجّ - که با احرام در مکّه و وقوف در عرفات شروع می‏ شود - از شب نهم ذی‌حجه آغاز می‏شود. [1] و امام (ع) اصولاً وارد اعمال حج نشده بود تا آن را نیمه‌تمام گذارد. آن حضرت در هنگام ورود به مکّه، عمره مفرده انجام داده و چه‌بسا در طول اقامت چندماهه خود در مکّه و احتمالاً در فاصله‏ های مختلف، اقدام به انجام اعمال عمره کرده بود.

 

ضمناً دو علت برای خروج امام از شهر مکه را می‌توان این‌گونه بیان کرد:

اول: به خطر افتادن جان امام (ع):‏

 از برخی عبارات امام حسین (ع) فهمیده می‌شود که امام (ع) ماندن بیشتر در مکّه را مساوی با بروز خطر جانی برای خود می‏ دانست؛ چنانکه در پاسخ عبدالله بن زبیر فرمود: «به خداوند سوگند اگر یک وجب خارج از مکّه کشته شوم، برای من دوست‌داشتنی‌تر است تا آنکه به‌اندازه یک وجب در داخل مکّه کشته شوم. به خداوند سوگند اگر من به لانه‏ای از لانه جانوران پناه برم، مرا از آن بیرون خواهند کشید تا آنچه را از من می‏ خواهند، به دست آورند.» [2]

دوم: حفظ حرمت و قداست‏ کعبه:

ضمن اینکه فرمایش قبلی امام (ع) اشاره به همین موضوع نیز دارد، باید این مطلب نیز اضافه کرد که عبدالله بن سلیم مى ‏گوید: ما براى حج، یوم الترویة [هشتم ذی‌حجه] وارد مکه شده بودیم در همین هنگام با حسین (ع) و عبدالله بن زبیر مواجه گردیدیم که بین حجرالأسود و درب خانه خدا ایستاده بودند، شنیدیم ابن زبیر به حسین (ع) مى‏ گفت: اگر مى‏ خواهى اینجا بمانى بمان و ریاست این امر [منظور قیام براى دستیابى به حاکمیت است‏] را به دست بگیر ما هم از تو حمایت کرده یارى‏ ات مى‏ کنیم و خیرخواهتان بوده با شما بیعت خواهیم کرد.

حسین‏ [علیه السّلام‏] فرمود: پدرم برایم فرموده: «که در مکّه قوچی است که به‌وسیله آن حرمت شهر شکسته می‏ شود و من دوست ندارم که مصداق آن قوچ باشم» [3]

پی‌نوشت:
[1]. وسائل الشیعه، ج 1، ص 246، کتاب حج، باب 7، ابواب العمرة ج 2 و 3.
[2]. نخستین گزارش مستند از نهضت عاشورا، ترجمه وقعة الطف، ابی مخنف، ص: 90.
[3]. همان، ص 89.