امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
«إِذَا ذُکِرَ النَّبِىُّ فَأَکْثِرُوا الصَّلَاةَ عَلَیْهِ فَإِنَّهُ مَنْ صَلَّى عَلَى النَّبِىِّ صَلَاةً وَاحِدَةً صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ أَلْفَ صَلَاةٍ فِی أَلْفِ صَفٍّ مِنَ الْمَلَائِکَةِ وَ لَمْ یَبْقَ شَیءٌ مِمَّا خَلَقَهُ اللَّهُ إِلَّا صَلَّى عَلَى [ذلِکَ] الْعَبْدِ لِصَلَاةِ اللّهِ عَلَیْهِ وَ صَلَاةِ مَلائِکَتِهِ فَمَنْ لَمْ یَرْغَبْ فِی هَذَا فَهُوَ جَاهِلٌ مَغْرُورٌ قَدْ بَرِئَ اللّهُ مِنْهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَهْلُ بَیْتِهِ»؛
هنگامى که نام پیامبر برده شود بر او بسیار صلوات بفرستید؛ چراکه هر کس یک صلوات بر پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) بفرستد خداوند هزار صلوات و درود در هزار صفّ از ملائکه، بر او مى فرستد و چیزى از مخلوقات خدا باقى نمى ماند، مگر این که به خاطر صلوات خدا و فرشتگانش بر او صلوات مى فرستند و هر کس به چنین پاداش عظیمى علاقه نداشته باشد، جاهل مغرورى است که خدا و رسول خدا و اهل بیتش از او بیزارند.
کتاب شریف کافی / ج 2 / ص 492 /
