در آئین مقدس اسلام، زن و شوهر در قبال یکدیگر وظایفی دارند که با انجام صحیح آن وظایف، دوام زندگی تضمین میشود، قرآن کریم یکی از وظایف مهم زنان را حفظ حقوق شوهر معرفی میکند :
«فَالصَّالِحاتُ قانِتاتٌ حافِظاتٌ لِلْغَیْبِ بِما حَفِظَ اللَّهُ ... [سوره نساء / 34]؛ و زنان صالح، زنانى هستند که متواضعاند، و در غیاب (همسر خود،) اسرار و حقوق او را، در مقابل حقوقى که خدا براى آنان قرار داده، حفظ مىکنند.»
این آیه کریمه زنان را دو گروه میکند: «صالحات» یعنی زنانی که شایستهاند و حقوق شوهران خود را رعایت میکنند؛ «زنان ناشزه» یعنی زنانی که حق همسر خود را ادا نمیکنند و بنیان خانواده را سست میکنند.
استاد قرائتی میفرماید این حفظ حقوق دو معنا دارد: یکی اینکه زنان آن حقوقی را از شوهران خود حفظ کنند که خدا هم خواستار حفظ آنهاست، دوم اینکه همانگونه که خدا به مردان دستور داده حقوق زنان را حفظ کنند در قبال آن به زنان همچنین دستوری داده است. (تفسیر نور، ج2، 62) بر خی تصور میکنند که فرمانبرداری زن از شوهر خود ممکن است نشانه ذلت او باشد! درحالیکه قرآن بهصراحت از واژه «صالحات» استفاده کرده که نشانه ارزش و مقام زنان نزد خداوند و شوهر اوست و حفظ این حقوق را از نشانههای زنان صالح و شایسته میداند، یعنی رازدارى، حفظ مال و آبرو، ناموس شوهر و اسرار شوهر، چه زمانی که شوهرش حضورداشته باشد چه زمانی که غایب باشد این وظیفه زن یکسان خواهد بود. البته مردان هم در عوض این از سوی خداوند وظایفی دارند که موظف به رعایت آن هستند، مانند حقشناسی، احترام، نفقه و ... (تفسیر نمونه، ج3،372 )