وهابیت که خود را مسلمان و اهل تسنن می‌دانند، با برپایی عزاداری و ابراز محبت به حضرت سیدالشهدا مخالفت و شبهه افکنی می‌کنند! درحالی‌که در منابع معتبر اهل تسنن فراوان دیده می‌شود که پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) نسبت به امام حسین (علیه‌السلام) بسیار محبت می‌ورزید و به آن حضرت علاقه شدید داشت.
احمد ابن حنبل نوشته است:
«روزى پـیامبر سجده نماز را بسیار طولانى کرد نماز که تمام شد، نمازگزاران عرض کـردنـد: امـروز سـجـده را طولانی‌تر به‌جای آورید، آیا وحى نازل‌شده و دستورى رسیده است؟ فـرمود: خیر، فرزندم حسین بر شانه‌ام سوار بود، خواستم صبر کنم تا او کار خویش را انجام دهد و لذتش را از بین نبرده باشم.» [1]
ترمذی می‌گوید:
«عـمـر بـن خـطـاب نـقل می‌کند که روزى رسول خدا را دیدم که حسن و حسین را بر شانه‌های خـویـش سـوار کرده بود رو به آن دو کردم و گفتم: چه اسب خوبى دارید! پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) فرمود: و این‌ها چه سوارکاران خوبى هستند.» [2]
احمد حنبل، ترمذی و حاکم نیشابوری گفته‌اند پیامبر اکرم حتی از زمین خوردن حسنین (علیهما‌السلام) نیز چنان تحت تأثیر قرار می‌گیرد که منبر و سخنرانی را ترک می‌کند و به‌سوی آن‌ها می‌شتابد:
«ابـى بـریده نقل می‌کند که روزى رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله)
در مسجد براى ما خطبه می‌خواند که ناگهان حسن و
حسین به مجلس وارد شدند و پیراهن قرمزرنگ به تن داشتند، به‌طوری‌که در هنگام راه رفتن
بر زمین می‌کشید پیامبر از منبر پایین آمدند و آندورا بغل کردند و جلوى خویش نشاندند
سـپـس فرمودند: خدا و رسولش راست گفتند که أَنَّما أَمْوالُکُمْ وَ أَوْلادُکُمْ فِتْنَة
(به راستی اموال و اولاد شما مایه آزمایش شما هستند [3])
این دو فرزندم که چنین راه می‌روند آن‌چنان مشعوف شدم که نتوانستم به سخنانم ادامه دهم.» [4]
به کوردلان وهابی باید گفت: وقتی قطب عالم امکان (صلی‌الله علیه و آله) از افتادن
حسین (علیه‌السلام) نگران می‌شود، شما که خود را پیرو آن حضرت معرفی می‌کنید
و نام مسلمان را یدک می‌کشید! چرا در شهادت حسین (علیه‌السلام) داغدار نیستید؟!
پی نوشت:
