ترمذی(از بزرگان اهل تسنن) در کتاب خود می‌نویسد: هنگامى‌که آیه تطهیر: «إِنَّما یُریدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیراً؛ اى اهل‌بیت، خدا مى خواهد پلیدى را از شما دور کند و شمارا پاک دارد.» [1] نازل شد رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) در خانه «امّ سلمه» بود، در این رابطه، رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) حضرت على و حضرت فاطمه و امام حسن و امام حسین (علیهم‌السلام) را به حضور طلبید و آنان را درحالی‌که حضرت على علیه السّلام پشت سر مبارک رسول خدا صلی اللّه علیه و آله بود، در زیر کساء قرارداد و آنگاه گفت: بار خدایا! اینان اهل‌بیت من هستند، پلیدى را از آنان برطرف کن و آن‌ها را پاک و پاکیزه گردان.
امّ سلمه از فرصت استفاده کرد به عرض رسانید: آیا من هم ازایشانم؟ رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) فرمود: تو در جاى خودت باش، تو سرانجام خوبى خواهى داشت. [2]
شبیه این روایت در تفسیر درالمنثور سیوطی نیز ذکرشده است. [3]
تفسیر طبری از امّ سلمه روایت کرده است که رسول اکرم (صلی‌الله علیه و آله) باعلاقه هرچه‌تمام‌تر، امام حسن و امام حسین و حضرت زهرا و حضرت على (علیهم‌السلام) را در زیر کساء قرارداد و گفت: بار پروردگارا! اینان اهل‌بیت و از مخصوصان من بشمار مى آیند، پلیدى را از آنان برطرف کن و آنان را پاک و پاکیزه گردان. [4]
با این بیان مشخص می‌شود که بزرگان اهل تسنن هم سیدالشهدا را فرزند دلبند پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) دانسته و به ایشان ارادت داشته‌اند؛ پس حسین (علیه‌السلام) یکی از «نقاط مشترک» بین شیعه و سنی محسوب می‌شود و ارادت مسلمین به آن حضرت عامل «وحدت بیشتر» بین مسلمین به شمار می‌رود.
پی‌نوشت:
[1].
سوره احزاب / 33.
[2]. صحیح ترمذى، محمد بن عیسى، چاپخانه بولاق سال 1292 ق.ج 2، ص 209.
[3]. الدر‌المنثور فى
تفسیر المأثور، سیوطی، ج5، ص: 196.
[4]. تفسیر طبری، ابن جریر طبرى، ج 2، ص 319.
